Skip to main content

Silicon Valley #2

" Opportunity is missed by most people...
  because it is dressed in overalls and looks like work. "

-- Thomas A. Edison


สิบปีผ่านมา
ค้นหาความฝัน
คืนวันนิรันคร์
ยามฉันเยาว์วัย


สิ่งที่ฉันสงสัยมาเสมอ คือฉันมีความสามารถอะไรนะ? หลายๆ คนมักบอกว่าฉันเป็นคนเก่งหรือมีพรสวรรค์ นึกถึงเมื่อสิบปีก่อนที่เคยมาอยู่ที่เมืองนี้หลายเดือน จำได้ว่าตอนบริษัทเก่าที่ตอนนั้นทำงานอยู่มีปัญหา เพื่อนๆ ถูกเรียกกลับเมืองไทยหมดเหลือทิ้งไว้แต่ฉันให้ทำงานที่นี่ช่วยพวกงานวิจัยใน Research Centre ของบริษัท ตอนนั้นจำได้ว่าไม่เห็นทำอะไรยากเลย ก็แค่เขียนโปรแกรม control เล็กๆ กับระบบ hardware แบบหนึ่งใครๆ ก็น่าจะทำกันได้ ถ้าได้ศึกษาวิธีทำ...

เมืองที่ผูกพัน
สร้างฉันเติบใหญ่
การงานก้าวไกล
ฝึกใจค้นตน


เมื่อสามปีก่อนฉันก็กลับมาที่เมืองนี้อีกย่าน Silicon Valley ดินแดนของเทคโนโลยีตามสายอาชีพการงานของฉัน คราวนั้นเป็น team leader ไม่ใช่ engineer เล็กๆ อีกต่อไป จากที่เคยเป็นเด็กๆ มีคนคอยขับรถรับส่งพาไปเที่ยวก็กลายเป็นคนขับรถรับส่ง พาทีมไปเที่ยวแทน และคราวนี้คือการกลับมาอีกครั้งแบบ "บินเดี่ยว" ไม่มีทีมเพราะถูกเรียกตัวจากสำนักงานสาขาอเมริกาให้มาช่วยงานสายอาชีพใหม่ (ถูกยืมตัวมา) คือเปลี่ยนจาก technical ก็มาช่วยทีมการตลาดติดต่อกับลูกค้า

ท้องฟ้าวันนี้
พ้นที่สับสน
งามงดชวนยล
สร้างหนทางเดิน


น่าแปลกที่หลายๆ คนเหมือนเข้าใจผิดคิดว่าฉันมีความสามารถในการนำเสนอผลงาน (presentation) เลยการเป็นว่าถูกเรียกตัวให้บินมาอยู่อเมริกานานเป็นอาทิตย์เพื่อจะมาทำงานเพียงชั่วโมงครึ่งเท่านั้น แต่การได้งานแบบใหม่แบบนี้ก็ค่อนข้างกดดันพอควรเพราะรู้สึกรับผิดชอบด้วยใช้งบประมาณบริษัทมาก และมีเวลาพิสูจน์ตัวเองน้อย โชคดีที่ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยความราบรื่นไม่ทำให้คนที่เชิญมาผิดหวัง

มองไปเวิ้งว้าง
ชนต่างเผชิญ
สิ่งสวยหลงเพลิน
สรรเสริญไปไย


San Jose ต่างไปจากสมัยก่อนเหมือนกัน สิ่งที่น่าประทับใจคือพิพิธภัณฑ์ technology ต่างๆ วันที่สองที่มาถึงเป็นวันอาทิตย์ เลยได้เป็น day-off ไปเที่ยวตามสบายก็ไปแวะไปเที่ยวองค์การ Nasa แต่เช้าที่ Acme Research Center แต่ที่นี่เล็กกว่าที่ Kennedy Space Center มากเหมือนกัน แล้วก็เลยไปเข้าย่าน downtown ของเมือง San Jose

ยินเสียงชีวิต
ลิขิตหลงไหล
แสงสีดวงไฟ
หลอกใจยินดี


ที่ The Tech มีงานนิทรรศการพิเศษคือ Human Body #2 ทำให้นึกถึงงาน Human Body #1 ที่ไปดูครั้งแรกที่ Florida เมื่อปีก่อนซึ่งทำได้ดีมาก สิ่งที่ประทับใจพิเศษคือซื้อตั๋วไปดู IMAX เรื่อง human body แล้วรู้สึกทึ่งกับสารคดีเรื่องนี้มาก ทำให้รู้สึกว่าร่างกายคนเราเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ที่แต่ละส่วนต่างทำหน้าที่ตนได้อย่างน่าทึ่งทีเดียว เหมือนกับที่เค้าบอกเลยว่าพอดูสารคดีเรื่องนี้คุณจะมองคนเปลี่ยนไป...

มองดูกันเถิด
ตายเกิดชีวี
เวลาวารี
ไม่มีรอใคร


เดินๆ จนเพลินตอนกลางวันไปต่อแถวซื้ออาหาร Maxican ย่านถนนคนเดิน อุตส่าห์สั่งเป็นขนาดแบบเล็กสุดแล้วก็ยังหม่ำไม่หมด นึกถึงตอนเด็กๆ ที่มาที่อเมริกาครั้งแรกจะแบ่งกันกับเพื่อน engineer ด้วยกันกินอาหารกันคนละครึ่งจานเพราะที่นี่ให้อาหาร portion ใหญ่มากต่อคน เดินจนเพลินดูโน่นดูนี่ต่อด้วยขับรถเที่ยวตอนกลับ ลองปลด navigator ออกดูปรากฏว่าหลงเพราะเรื่องทางบังคับ one way มั่ง หรือเจอถนนรถรางมั่งจนงงทีเดียว สุดท้ายขับไปโรงแรมเก่าที่เคยพักอยู่ที่ San Jose เมื่อสิบปีก่อนได้ แล้วก็เปิด navigator เพื่อจะได้ขับกลับไป Santa Clara ต่อขับรถคนเดียวแบบมั่วๆ ไม่มีคนช่วยดูแผนที่ ดูทางก็เหนื่อยเหมือนกันแฮะ

ให้ใจปล่อยว่าง
เปิดทางสดใส
พาพ้นเภทภัย
ดับไฟในตน


ทุกข์สุขผันผ่าน
พบพานทางหน
ปล่อยว่างวางพ้น
เพียงค้นตนเอง




Create Date : 15 พฤศจิกายน 2550

Comments

Popular posts from this blog

Dubai

  เมืองใน เขตร้อน ทะเลทราย สมัยก่อนเคยมา Dubai เร็วๆ แวะตอน Transit แต่ไม่ได้มีเวลาเที่ยวละเอียด คราวนี้เลยลองมา Dubai แบบยาวๆ หน่อย เลยทำให้มีเวลาดูอะไรๆ มากขึ้น ภาพแรกด้านบนคือย่านตลาดเก่า Heritage Village ที่ขายของท้องถิ่นเชิงวัฒนธรรม ภาพที่สองด้านบนคือภาพสถานีรถไฟฟ้าทันสมัยที่สามารถเดินทางได้สบายด้วยบัตร Nol Card (ซื้อได้ด้วยบัตรเครดิต) ส่วนภาพด้านล่างคือป้ายรถเมล์ทันสมัยติดแอร์เย็นๆ เดิดูปลอดภัยมากๆ สร้างจน กลับกลาย เป็นสวรรค์ ภาพข้างบนคือภาพข้างในรถเมล์ที่นอกจากจะนั่งสบายแอร์เย็นฉ่ำๆแล้ว ยังบอกละเอียดว่าตอนนี้อยู่ป้ายรถเมล์ไหน กำลังจะไปไหนและคาดว่าจะถึงที่ไหนในอีกกี่นาทีเป๊ะมากๆ (ยังไม่พอคือเชื่อมข้อมูลกับ App ได้เป๊ะมากๆ ดูรถเมล์รออะไรๆ คือเดินทางสบายระดับหนึ่ง) – ภาพข้างล่างคือไปเยี่ยมชม Museum of the future เมื่อคน ตั้งใจ ร่วมมือกัน ภาพข้างบนคือหุ่นยนต์ผลิตน้ำหอมใน Museum of the future / ส่วนข้างล่างคือลองแวะไปใช้บริการสปา ของ ร.ร. Armani ที่อยู่ข้างในตึก Burj Khalifa ที่สูงที่สุดในโลก เป็นสปาที่ หรูหราอลังการ สบายมากๆ (ไม่ได้ถ่ายรูปข้างในเพราะพอเข้าไปก็เอามือถือไปเก็บในล็...

ภูเก็ต - Day 1

ระยะทาง... เป็นห้วงห่างสร้างความหมาย ผ่อนอารมณ์พอระบาย จนยิ้มง่ายกับชีวิต วันหยุดอาทิตย์ก่อน ไปภูเก็ตมา นับเป็นการเดินทางไปเยี่ยมดินแดนไข่มุกอันดามันอันลือชื่อเป็นครั้งแรกหลังจากที่ฟังเพื่อนๆ ชาวต่างชาติมาชื่นชมให้ฟังถึงความงดงามของที่นี่มานาน การเดินทางคราวนี้จุดหมายหลักคือมาร่วมงานแต่งงานของเพื่อนสนิทสมัยมหาวิทยาลัย (ทั้งคู่) ทำให้เพื่อนๆ ที่สนิทกันสมัยวิศวะเกษตรกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง เสียดายที่หลายๆ คนมาไม่ได้จึงมีเพื่อนๆ ร่วมรุ่นมาร่วมขบวนการกันอยู่เพียง 4 คน... โชคชะตา... แม้ฝืนกล้าท้าลิขิต ลวงเวลามาเป็นมิตร ก็เพียงจิตคิดห่างไกล วันแรกที่มาถึงพวกเราก็ลงขันเช่ารถกัน จุดหมายแรกคืออุทยานแห่งชาติสิรินาถแป๊บนึงแล้วก็ขับเข้าเมือง หลงทางกันพอควรทำให้พลาดสถานที่ที่ตั้งใจเที่ยวไป แล้วก็หิวตาลายหาข้าวเช้าติ่มซำกินกันแล้วก็เดินเล่นเล็กน้อยในตัวเมือง เสร็จแล้วก็ตรงไปยังที่พัก งานนี้ต้องขอบคุณติ๊ก เพื่อนผู้น่ารักที่เคยไปเรียนปริญญาโทที่เคมบริดจ์รุ่นเดียวกันกัน ที่เอื้อเฟื้อจัดหาสถานที่ให้ ที่พักเป็นโรงแรมสีขาวสะอาดสะอ้านชื่อ rawai beach resort ที่หาดราไวย์... สายลมร้อน... มิอาทรตอนอ่อ...

Rome

ภาพเก่าเงาสะท้อน ให้มองย้อนถึงวันวาน ความหลังอันหอมหวาน จึงจดจารลงทรงจำ กรุงโรมประเทศอิตาลี เป็นอีกเมืองหนึ่งที่ฉันใฝ่ฝันมานานว่าจะได้มาซักครา และแล้วในที่สุดก็ได้มา เมืองนี้เป็นเมืองที่มีอะไรเยอะมาก ฉันถ่ายรูปมาหลายร้อย และคัดรูปมาลงเพียงสิบกว่าภาพ มีหลายภาพที่คัดมาแล้วตัดออกด้วยความเสียดาย -- เพราะก็ไม่อยากทำ blog ด้วยภาพเยอะนัก :) ภาพงามความตรึงใจ ยังสวยใสให้ดื่มด่ำ จนต้องมาเพ้อพร่ำ ใส่ถ้อยคำ... จารกวี ภาพด้านบนสุดเป็นภาพวิวริมแม่น้ำไทเบอร์ตอนพระอาทิตย์ตก ภาพถัดลงมาเป็นอาหารเย็นของที่นี่ ภาพถัดลงมาเป็นวิวสระน้ำของโรงแรมที่มองเห็นได้จากหน้าต่าง และภาพด้านบนคือ Colosseum หนึ่งใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลก ซึ่งเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันอยากมากรุงโรม @^_^@ สูงส่งเกินบรรยาย สื่อความหมายสร้างศักดิ์ศรี สร้างสรรอย่างพอดี ให้คนมีความทรงจำ หินที่สร้างขึ้นมาเป็นโครงดูแล้วเริ่มผุกร่อนเป็นหลุมๆ ลงไป (ดั่งภาพด้านบน) มีการบูรณะก่อสร้างบ้าง แต่ก็ต้องทึ่งว่าสมัยก่อนชาวโรมันคงยิ่งใหญ่มาก ขนาดสร้างสนามกีฬาใหญ่ขนาดนี้ขึ้นมาได้ น่าเสียดายที่อาณาจักรที่ยิ่งให...