Skip to main content

Silicon Valley #2

" Opportunity is missed by most people...
  because it is dressed in overalls and looks like work. "

-- Thomas A. Edison


สิบปีผ่านมา
ค้นหาความฝัน
คืนวันนิรันคร์
ยามฉันเยาว์วัย


สิ่งที่ฉันสงสัยมาเสมอ คือฉันมีความสามารถอะไรนะ? หลายๆ คนมักบอกว่าฉันเป็นคนเก่งหรือมีพรสวรรค์ นึกถึงเมื่อสิบปีก่อนที่เคยมาอยู่ที่เมืองนี้หลายเดือน จำได้ว่าตอนบริษัทเก่าที่ตอนนั้นทำงานอยู่มีปัญหา เพื่อนๆ ถูกเรียกกลับเมืองไทยหมดเหลือทิ้งไว้แต่ฉันให้ทำงานที่นี่ช่วยพวกงานวิจัยใน Research Centre ของบริษัท ตอนนั้นจำได้ว่าไม่เห็นทำอะไรยากเลย ก็แค่เขียนโปรแกรม control เล็กๆ กับระบบ hardware แบบหนึ่งใครๆ ก็น่าจะทำกันได้ ถ้าได้ศึกษาวิธีทำ...

เมืองที่ผูกพัน
สร้างฉันเติบใหญ่
การงานก้าวไกล
ฝึกใจค้นตน


เมื่อสามปีก่อนฉันก็กลับมาที่เมืองนี้อีกย่าน Silicon Valley ดินแดนของเทคโนโลยีตามสายอาชีพการงานของฉัน คราวนั้นเป็น team leader ไม่ใช่ engineer เล็กๆ อีกต่อไป จากที่เคยเป็นเด็กๆ มีคนคอยขับรถรับส่งพาไปเที่ยวก็กลายเป็นคนขับรถรับส่ง พาทีมไปเที่ยวแทน และคราวนี้คือการกลับมาอีกครั้งแบบ "บินเดี่ยว" ไม่มีทีมเพราะถูกเรียกตัวจากสำนักงานสาขาอเมริกาให้มาช่วยงานสายอาชีพใหม่ (ถูกยืมตัวมา) คือเปลี่ยนจาก technical ก็มาช่วยทีมการตลาดติดต่อกับลูกค้า

ท้องฟ้าวันนี้
พ้นที่สับสน
งามงดชวนยล
สร้างหนทางเดิน


น่าแปลกที่หลายๆ คนเหมือนเข้าใจผิดคิดว่าฉันมีความสามารถในการนำเสนอผลงาน (presentation) เลยการเป็นว่าถูกเรียกตัวให้บินมาอยู่อเมริกานานเป็นอาทิตย์เพื่อจะมาทำงานเพียงชั่วโมงครึ่งเท่านั้น แต่การได้งานแบบใหม่แบบนี้ก็ค่อนข้างกดดันพอควรเพราะรู้สึกรับผิดชอบด้วยใช้งบประมาณบริษัทมาก และมีเวลาพิสูจน์ตัวเองน้อย โชคดีที่ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยความราบรื่นไม่ทำให้คนที่เชิญมาผิดหวัง

มองไปเวิ้งว้าง
ชนต่างเผชิญ
สิ่งสวยหลงเพลิน
สรรเสริญไปไย


San Jose ต่างไปจากสมัยก่อนเหมือนกัน สิ่งที่น่าประทับใจคือพิพิธภัณฑ์ technology ต่างๆ วันที่สองที่มาถึงเป็นวันอาทิตย์ เลยได้เป็น day-off ไปเที่ยวตามสบายก็ไปแวะไปเที่ยวองค์การ Nasa แต่เช้าที่ Acme Research Center แต่ที่นี่เล็กกว่าที่ Kennedy Space Center มากเหมือนกัน แล้วก็เลยไปเข้าย่าน downtown ของเมือง San Jose

ยินเสียงชีวิต
ลิขิตหลงไหล
แสงสีดวงไฟ
หลอกใจยินดี


ที่ The Tech มีงานนิทรรศการพิเศษคือ Human Body #2 ทำให้นึกถึงงาน Human Body #1 ที่ไปดูครั้งแรกที่ Florida เมื่อปีก่อนซึ่งทำได้ดีมาก สิ่งที่ประทับใจพิเศษคือซื้อตั๋วไปดู IMAX เรื่อง human body แล้วรู้สึกทึ่งกับสารคดีเรื่องนี้มาก ทำให้รู้สึกว่าร่างกายคนเราเป็นสิ่งมหัศจรรย์ ที่แต่ละส่วนต่างทำหน้าที่ตนได้อย่างน่าทึ่งทีเดียว เหมือนกับที่เค้าบอกเลยว่าพอดูสารคดีเรื่องนี้คุณจะมองคนเปลี่ยนไป...

มองดูกันเถิด
ตายเกิดชีวี
เวลาวารี
ไม่มีรอใคร


เดินๆ จนเพลินตอนกลางวันไปต่อแถวซื้ออาหาร Maxican ย่านถนนคนเดิน อุตส่าห์สั่งเป็นขนาดแบบเล็กสุดแล้วก็ยังหม่ำไม่หมด นึกถึงตอนเด็กๆ ที่มาที่อเมริกาครั้งแรกจะแบ่งกันกับเพื่อน engineer ด้วยกันกินอาหารกันคนละครึ่งจานเพราะที่นี่ให้อาหาร portion ใหญ่มากต่อคน เดินจนเพลินดูโน่นดูนี่ต่อด้วยขับรถเที่ยวตอนกลับ ลองปลด navigator ออกดูปรากฏว่าหลงเพราะเรื่องทางบังคับ one way มั่ง หรือเจอถนนรถรางมั่งจนงงทีเดียว สุดท้ายขับไปโรงแรมเก่าที่เคยพักอยู่ที่ San Jose เมื่อสิบปีก่อนได้ แล้วก็เปิด navigator เพื่อจะได้ขับกลับไป Santa Clara ต่อขับรถคนเดียวแบบมั่วๆ ไม่มีคนช่วยดูแผนที่ ดูทางก็เหนื่อยเหมือนกันแฮะ

ให้ใจปล่อยว่าง
เปิดทางสดใส
พาพ้นเภทภัย
ดับไฟในตน


ทุกข์สุขผันผ่าน
พบพานทางหน
ปล่อยว่างวางพ้น
เพียงค้นตนเอง




Create Date : 15 พฤศจิกายน 2550

Comments

Popular posts from this blog

Saraburi

อุ่นไอแดดแผดริ้วไล้ผิวโลก ลบทุกข์โศกวาดสิ่งใหม่ใส่เติมฝัน เปิดท้องฟ้าจากมืดมิดพลิกงามพลัน สมเฉกชั้นธรรมชาติวาดระบาย เมื่อเดือนก่อนได้มีโอกาสไปทำบุญที่สระบุรีและแวะเที่ยวฟาร์มโชคชัยกับทาง Software Park และ สวทช. ตอนทำบุญก็ทำบุญเพลินไปเล็กน้อยเลยไม่ได้ถ่ายภาพมา เพิ่งรู้ตัวว่าควรถ่ายรูปบ้างก็ตอนเที่ยวฟาร์มโชคชัยดังนั้น Blog คราวนี้เลยมีแต่ภาพฟาร์มโชคชัยเป็นหลักนะคะ หมู่ปักษาโบยบินบนห้วงฟ้า ยึดนภาดั่งเช่นเป็นจุดหมาย สร้างเสรีเป็นของตนจนปล่อยคลาย ไม่เสียดายพื้นดินบินขึ้นไป ฟาร์มโชคชัยจัดไว้ดีพอสมควรคือแบ่งทัวร์เป็นกลุ่มๆ แล้วนั่งรถไปชมจุดการแสดงประกอบการบรรยายเป็นจุดๆ และให้เวลาเดินในแต่ละจุดพอสมควร ทำให้ได้สัมผัสชีวิตการทำฟาร์มโคนมแบบมีกลิ่นอาย Cowboys เล็กๆ เพราะมีการแสดงการดูแลฝูงวัวและอื่นๆ ให้ได้ชม ธรรมชาติวาดไว้ใส่ชีวิต ขีดลิขิตความงามตั้งแต่ไหน เพียงปลดปล่อยสายตาทอดออกไป อยู่ใกล้ๆ ไม่ไกล... ความงดงาม ส่วนที่ฉันชอบที่สุดในการเที่ยวฟาร์มคือการไปดูสวนสัตว์(เด็กๆ) และได้ให้อาหารสัตว์ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ลองป้อนนมน้องวัวที่เพิ่งเกิดมาได้ไม่กี่วัน คนคิดทำฟาร์มฉลาดทีเดียวที่ทำให้น้องวัวม

เส้นทางเจ้าหนอน

1. กลอน 6 ๏ หนอนน้อยน้อยอ้วนท้วนใส เกิดใหม่ใบเจาะเลาะหม่ำ ท้องกิ่วหิวบอกออกทำ กินนำหม่ำเอื่อยเรื่อยมา ๚ 2. โคลง 5 พัฒนา ๏ ฝนตกแล้ว..........แดดออก ฟ้าเปลี่ยนหลอก......ไม่ล้า สิ่งภายนอก...........ไร้ค่า เพียงท้องท้า..........หม่ำไว ๚ 3. อินทรวิเชียรฉันท์ 11 ๏ สัญชาตญาณพา......คณนาสิหายไป หมดแล้วก็ใบใหม่.......พละไร้มิหยุดลง ๚ 4. กาพย์ยานี 11 ๏ เพียรเอยหนอนเพียรทาน.......หม่ำอาหารอย่างมั่นคง กล้อนกัดแทะบรรจง..............เจตจำนงค์มิหลงไป ๚ 5. โคลง 4 สุภาพ ๏ คนเห็นหนอนเกลียดด้วย......กินใบ กำจัดเจ้าทันใด...................ไม่เลี้ยง ผลาญชีวิตปลิดไป...............สมจิต สร้างสิทธิ์ให้หนอนเพี้ยง.........หลบหน้าหลีกไป ๚ 6. ร่ายสุภาพ ๏ หนอนน้อยหลบหลีกมา......ตั้งตาเพียรหม่ำไป...........คนใจร้ายมิสน ตัวตนสำคัญกว่า.................คุณค่าคือเติบโต............ไม่โลเลไม่ท้อ ไม่หยุดเพื่อตัดพ้อ...............ดั่งท้าชะตา ตนเฮย ๚ 7. กลอน 7 ๏ ถึงจุดหยุดหม่ำเจ้าพลันห่อ ถักทอดักแด้ดั่งแพรไหม หลบลี้หนีหายสลายไป เป็นเพียงกลุ่มใยสายบางบาง ๚ 8. โคลงดั้นวิวิธมาลี ๏ วันคืนผันผ่านแล้ว..........แคล้วไป ใยห่อค

หัวหิน

" The best way to predict the future is to invent it. " -- Alan Kay โปรยปรายพรายพร่างฟ้า พริ้มเพราตาเกินหาไหน แพร้วเพริศประเสริฐใจ งามวิไลใฝ่เย็นบุญ วันก่อนไปประชุมประจำปีกับบริษัทที่หัวหิน ระหว่างทางแวะไปทำบุญบริจากข้าวของ ปล่อยปลา ปลูกพืชสมุนไพร ฯลฯ กันที่โรงเรียนเล็กๆ แถบชะอำ ภาพด้านบนเป็นถ้วยไอติมเรียงราย ถ่ายเล่นๆ ระหว่างรอตักแจกเด็กๆ ตกเย็นก็มาถึงโรงแรม Central Sofitel หัวหินจุดหมาย โรงแรมน่ารักสบายๆ เป็นแบบไทยๆ ตั้งอยู่กลางแหล่งท่องเที่ยว ต่างไปจากการประชุมประจำปีที่แล้วที่ Evason ปราณบุรีที่ออกแนว Art แบบหมู่เกาะห่างไกลจากอะไรต่อมิอะไร ซึ่งมีข้อดีข้อเสียและบรรยากาศแตกต่างกันไป ร่มรื่นชื่นไทยแท้ ด้วยเก่าแก่แลเกื้อหนุน โอบล้อมห้อมการุณ จากวันวุ่นสังคมเมือง ห้องที่ได้พักเป็นห้องคู่แต่อยู่คนเดียว เสียดายที่ไม่ได้พาคุณแม่มาด้วย (เพราะเป็นวันเกิดคุณแม่) ด้วยความที่เข้าใจผิดว่าห้ามพาคุณพ่อ คุณแม่มาแบบปีที่แล้ว (ที่ให้มาคนเดียวหรือพาแฟน/ลูกมาได้ ซึ่งไร้นามยังไม่มีทั้งคู่เลยต้องฉายเดี่ยว) จริงๆ แล้ว อยากให้ที่บ้านได้มาพักผ่อนกันบ้างเหมือนกัน แต่ที่บ้านไร้นามไม่ค่อยชอบไปไห