วัดบรมราชาฯ

งามศิลป์ถิ่นแดนไกล
แม้อยู่ไทยยังได้ยล
สืบสานงานสร้างผล
ให้มวลชนชื่นชมมอง


เมื่อช่วงวันหยุดสองอาทิตย์ก่อนมีเวลาเลยแวะไปเที่ยววัดจีน (วัดบรมราชากาญจนาภิเษกอนุสรณ์) ที่ได้ข่าวว่าสวยงามมากกับที่บ้าน เลยถือโอกาสพาน้อง Oly-E420 ไปเที่ยวด้วย (เพราะวางมันนอนเหงาอยู่นาน กลัวจะน้อยอกน้อยใจเจ้าของไม่ค่อยยอมใช้ /เช่นไปอเมริกาก็ไม่ยอมพามันไปด้วยความขี้เกียจแบกน้องกล้องอ้วนๆ อิอิ)


เข้าวัดวาอาราม
พิศภาพงามลบจิตหมอง
เพลินไปใฝ่คิดตรอง
ด้วยใจปองในรสธรรม


วัดแห่งนี้อยู่ไม่ไกลนักจังหวัดนนทบุรีนี้เอง มีนักท่องเที่ยวพอสมควรแต่ถือว่าเป็นระเบียบเรียบร้อยดี ที่จอดรถสะดวกสบาย ไม่มีการค้าขายอะไรวุ่นวายหน้าวัด และก็ต้องถอดรองเท้าก่อนเดินเข้าไปด้านใน จริงๆ แล้ว(หัด)ถ่ายรูปกัน(กับน้องชาย /สลับกันถ่าย) เยอะมากๆ แต่เลือกคัดมาลง blog เฉพาะที่ชอบเล็กๆ น้อยๆ


แดงเขียวฟ้าขลิบทอง
งามชวนมองดูเลิศล้ำ
แต่งแต้มให้จารจำ
ทราบดื่มด่ำศิลป์ถิ่นไกล


มาที่นี่ทำให้ได้เห็นอะไรมากมาย การกระทำอะไรๆ ของใครต่อใคร ดูเหมือนจะมีความหมายแตกต่างกันไป หลายคนดูตั้งใจจะมาไหว้พระที่เคารพบูชา หลายคนดูตั้งใจจะมาสะเดาะเคราะห์หรือบนบาน หลายคนดูตั้งใจจะมาทำบุญทำทาน หลายคนดูจะมาท่องเที่ยวชมงานศิลป์ หลายคนก็ดูจะมาฝึกถ่ายภาพ และอื่นๆ อีกมากมาย...


ลองมองดูชีวิต
แม้ลิขิตให้หวั่นไหว
เพียงทดสอบจิตใจ
ให้เห็นได้ถึงภาพจริง


ตอนเดินเล่นในวัดไร้นามก็แยกกับคุณพ่อคุณแม่ไปเดินเล่นกับน้องชาย (พลัดกันถ่ายรูปแข่งกัน) น้องชายแสนดีของไร้นามหลังๆ นี้กลายมาเป็นคู่หูของไร้นามเลยทีเดียว บางทีไร้นามก็คิดว่าถึงน้องของไร้นามจะเรียนไม่เก่งสู้ใครเค้าไม่ได้ แต่มีสิ่งนึงที่เค้ามีดีกว่าใครๆ ก็คือเค้าเป็นคนที่ไม่เคยโกหกหรือหลอกลวงใคร จำได้ว่าตอนที่เสียใจว่าถูกหลอกอยู่นานเจ้าน้องชายก็เข้ามาบอกว่าอย่างน้อยก็ยังมีเค้าที่ไม่เคยโกหกไร้นามเลย


หินขาวราวพิสุทธิ์
งามผาดผุดในทุกสิ่ง
แกะเกลาด้วยใจนิ่ง
ไม่ไหวติงจนงดงาม


แต่เจ้าน้องชายไร้นามเป็นคนไม่ค่อยชอบถูกถ่ายรูป แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับเด็กรุ่นเดียวกันเช่นบรรดาลูกน้องของไร้นามหลายคนซึ่งดูจะชื่นชอบการถ่ายรูปพอสมควร ก็เลยโดนพี่สาวแกล้งจับมาเป็นนายแบบบ่อยๆ นึกๆ ไปแล้วก็ขำๆ คือตอนไม่กี่ปีก่อน(สมัยเจ้าน้องชายยังเป็นวัยรุ่น) เหมือนจะมีคนมาชวนๆ ไปถ่ายแบบแต่ไม่ยอมไป แต่หลังๆ นี้คงไม่มีละคงเพราะทำตัวเซอร์ๆ เหลือเกิน ฮะ ฮะ


เปรียบดังจิตใจคน
เลิกทุกข์ทนเลิกไถ่ถาม
เพียงมองจิตคิดตาม
ไม่บู่มบ่ามหลงยึดไป


หลังจากไปเที่ยววัดฯ เสร็จพวกเราก็แวะตลาดน้ำไทรน้อย ซึ่งจัดสถานที่ได้ดีทีเดียวเสียดายที่ไร้นามพยายามซื้อของฝากมาให้ลูกน้อง(ซื้อน้องเป็ดตัวเล็กๆ มามากมาย) แต่กลับทำหายไประหว่างเดินตลาด แถมยังไม่ได้ถ่ายรูปอีกเพราะมัวแต่เพลินกับการ... ซื้อของกิน (อุ๊บส์) อยากบอกว่าขนมนางเล็ดที่นี่อร่อยมากๆ ฟูกรอบทั้งชิ้น ถึงขนาดเอามานั่งชิมในรถกันแล้วคุณพ่อต้องจอดหยุดรถให้วิ่งกลับไปซื้อให้เพื่อนบ้านเป็นของฝากกันเลยทีเดียว (ไม่เคยกินขนมนางเล็ดที่ไหนอร่อยเท่าที่นี่มาก่อน)

Create Date : 17 สิงหาคม 2551