Imagination from the emptiness

ท้องฟ้าสีฟ้าแต้มสี แดงเฉดเช่นนี้เช่นฝัน อาทิตย์อัสดงลงกำนัล ปันแบ่งของขวัญสู่แดนดิน

 You have to allow a certain amount of time in which you are doing nothing in order to have things occur to you, to let your mind think. -- Mortimer J. Adler ณ. ขณะที่เราหยุดทุกทุกสิ่ง พอจิตนิ่งสิ่งกระเพื่อมรู้สั่นไหว ยามสงบระรอกเกิดกระทบใจ บันดาลให้ห้วงความคิดเริ่มตริตรอง 🙂 Photo: Geneva Lake from the north, taken by me in 2018

ลานทราย ชายทะเล ช่างงามงด เนื่องจากช่วงนี้มีสถานการณ์ที่คนไม่ค่อยกล้าไประยองกันต่อเนื่องมาจากการที่มีคนต่างชาติเป็นโควิดไปเดินห้างในระยอง ก็เลยคิดว่าน่าจะรวบรวมภาพที่ไประยองช่วงปี 2015-2019 มาทำ blog ซักหน่อยว่าจังหวัดนี้มีที่เที่ยวเยอะน่าไป กะว่าถ้าฟื้นตัวแล้วก็จะหาโอกาสไประยองอีกครั้งเหมือนกัน เกิดปรากฎ สิ่งสวยงาม ตามแต่ฝัน ระยองเป็นจังหวัดที่ไปบ่อยเพราะมีต้องไปทำงาน ไปเยี่ยมญาติทั้งฝั่งคุณพ่อและฝั่งคุณแม่ หรือไม่ก็ไปเที่ยวพักผ่อน สองภาพบนสุดเป็นภาพทะเลแถวแม่พิมพ์ชวนน้องๆ ไปพักผ่อนกันที่รีสอร์ทชื่อว่าบันดาราอยู่นอกตัวเมืองมีหาดส่วนตัว เงียบสงบดีทีเดียว ภาพถัดมาเป็นภาพตอนไปทำกิจกรรมของบริษัท ให้แย้มยิ้ม อิ่มอุ่น กรุ่นกำนัล ส่วนภาพด้านบนที่มีชาดหาดสวยๆ กับท่าเรือ เป็นวิวตอนไปกินข้าวที่ร้านเจ๊อึ่งซีฟู๊ดตรงหาดแม่รำพึงที่แวะไปกินประจำร้านนี้อร่อยและบรรยากาศดี ภาพด้านล่างเป็นภาพวิวตอนไปกินที่ร้านอะไรน้าจำชื่อไม่ได้อร่อยและถูกลูกน้องที่ระยองพาไปกินทะเลเป็นน้ำลึกหน่อยๆ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะแถวๆ สวนสน สร้างคืนวัน ดั่งฝันไป ในทุกครา ภาพด้านบนและด้านล่างนี้คือแถวหาดแสงจันทร์ที่จะมีหาดเป็นวงๆ เป็นช่ว

กอดเอ๋ยกอดความรัก เฝ้าฟูมฟักด้วยมีค่า ยิ้มแย้มแต่ใดมา ด้วยพบพาแต่เรื่องดี แต่นั่นเพียงโลกลวง จะหวงห่วงก็ใช่ที่ หากทราบในจิตดี จักพร้อมพลีปลดปล่อยใจ Create Date : 17 มิถุนายน 2551

หยัดยืนท่ามกลางพงหญ้า สร้างค่าด้วยความสดใส รับแสงแรกของวันใหม่ ฝากไว้ร่องรอยชีวิต ทุกสิ่งอยู่ที่มุมมอง เพียงตรองตามรู้ดูจิต จักพบว่าภาพความคิด ยึดติดจึงชัดตราตรึง ภาพงามตามธรรมชาติ ปานวาดศิลป์ไว้คราหนึ่ง ให้พอทอดใจรำพึง แล้วจึงก้าวเดินต่อไป Create Date : 21 มิถุนายน 2551

ฉันชอบความเรียบง่าย ฉันชอบความท้าทายของชีวิต ฉันชอบลองทดสอบจุด limit ฉันชอบลองพิชิตซึ่งตัว "ฉัน" ภาพ:  wallpaper ใหม่ @ home โดย Oly E-420, Macro without flash

ดาวเอยประดับพระจันทร์ยิ้ม งามพริ้มบอกแทนแทบทุกสิ่ง ราตรีมืดมิดถูกช่วงชิง ด้วยภาพความจริงของเสี้ยวจันทร์

You can’t have a rainbow without a rain... รุ้งกินน้ำ หลังฉ่ำฝน ฟ้างามล้น คนชื่นใจ

รสธรรม นำใจ ให้ไตร่ตรอง ปีที่แล้วได้ตั๋วเครื่องบินฟรีจากบัตร SCB เลยชวนที่บ้านบินกันไปจังหวัดอุบลราชธานี เพราะส่วนตัวอยากไป "วัดหนองป่าพง" ของหลวงพ่อชา ด้วยความที่อ่านหนังสือเกี่ยวกับที่นี่มามาก ไปถึงไม่ผิดหวังจริงๆ เพราะเป็นวัดที่สงบร่มรื่นมากๆ สติรู้ ครรลอง ความเหมาะสม ภาพข้างบนเป็นวิวระหว่างบิน สายการบินไทยสไมล์เป็นสายการบินที่น่าประทับใจ คือเป็นเหมือน Low Cost ของการบินไทยแต่บริการดียิ่งกว่าการบินไทยในบางโอกาส เช่นครั้งนี้เป็นวันพิเศษมีชุดเซ็ตขนมอย่างดีน่ารักๆ มาให้กินระหว่างบินเพียงชั่วโมงครึ่ง จึงมองภาพ ทราบซึ้ง ซึ่งนิยม แต่ไหนๆ ก็ไปจังหวัดอุบลแล้วและก็วางแผนจะเช่ารถ ก็เลยชวนที่บ้านว่าไปศรีสะเกษด้วยเลยดีไหม ไปดูเขาพระวิหารมรดกโลกจากทางฝั่งไทยกัน พวกเราเลยตัดสินใจไปผามออีแดง ซึ่งมีภาพสลักนูนต่ำบนผนังผาวิว Unseen Thailand ที่เคยเห็นจากบน Web ด้วย ก็แค่เพียง อารมณ์ ของกลกาล ภาพด้านบนเป็นบันไดเดินลงไปตามผนังผามออีแดงวิวที่เห็นเป็นวิวฝั่งกัมพูชา (ฝั่งไทยอยู่บนหน้าผาสูงกว่า ส่วนเขาพระวิหารอยู่สุดปลายของหน้าผา) และภาพข้างล่างคือภาพสลักนูนต่ำที่ได้ Unseen Thailand เมื่อเวลา ผ

"ดาวจ๋า วันนี้ฟ้าสวยดีนะ ดาวเห็นท้องฟ้าไหม?" วารินส่งเสียงไปตามสาย "ท้องฟ้ามันก็เหมือนเดิมน่ะแหล่ะ เห็นฟ้าสวยแบบนี้ มีอะไรพิเศษเหรอ?" ดาวถาม "รู้ทันอีกแล้ว วันนี้อารมณ์ดีน่ะ ก็เกรดที่ออกคะแนนมันดีมากเลย" วารินตอบ "ก็เห็นรินเกรดดีทุกทีนี่นา" ดาวแซว วันเปลี่ยนเวียนวนหมุนมา ท้องฟ้าที่เคยสวยใส กลับต้องมืดหม่นลงไป ดุจดังเช่นไฟชีวิต "เย้... สอบวันสุดท้ายแล้ว พวกเราไปฉลองกันเถอะ" ดาวชวน "ไม่ไหวน่ะดาว รินยังไม่ค่อยสบายอยู่เลย... หายใจไม่ค่อยออก เจ็บๆ ปวดๆ เหมือนเคยน่ะ คงไปเที่ยวกับดาวไม่ไหว" วารินตอบ "รินกั๊กไว้รอสอบเสร็จมาตั้งหลายวัน เดี๋ยวเย็นนี้จะลองแวะไปหาหมอสักหน่อย" "ไม่สบายมีกั๊กไว้รอสอบเสร็จได้ด้วย" ดาวแซวอีกเช่นเคย --- "ทำไมคุณถึงอาการหนักอย่างนี้" อาจารย์หมอดูฟิลม์เอกซเรย์แล้วส่ายหัว "คืนนี้คุณเข้านอนห้อง ER ไปก่อนเลยนะ ปล่อยให้น้ำท่วมไปตั้งกว่าครึ่งปอดแล้ว คุยหายใจมาได้ยังไงกัน วันนี้เราต้องเจาะเอาน้ำออกให้ก่อนเลย" - รถเข็นเริ่มเข็นผมไป ร่างกายที่เพิ่งเดินไปเดินมาเมื่อเช้าถูกพันธ

  ปลดปล่อยความเศร้า หยอกเย้าชีวิต ลองขีดลิขิต เปิดสิทธิ์คิดฝัน เดินหน้าปลดใจ เริ่มใหม่ทุกวัน เก็บเกี่ยวอนันต์ ปล่อยมันเป็นไป แล้วจิตจะยิ้ม ด้วยอิ่มสดใส เรื่องราวใดใด มีให้ปล่อยวาง โลกเพียงไตรลักษณ์ รู้จักมองต่าง จะพบภาพว่าง เปิดทางในใจ ชีวิตเพียงหนึ่ง ควรพึงเริ่มใหม่ ทำให้ดีไว้ ในปัจจุบัน Create Date : 20 กันยายน 2552

หากฉันฉีกใจฉันออกมาเขียน ที่พากเพียรเก็บไว้มิให้เห็น หยาดน้ำตาต่างเลือดซ่านกระเซ็น ไม่วายเว้นเน้นย้ำพร่ำวิญญา เพราะหัวใจนั้นไซร้เปี่ยมด้วยรัก จึงหาญหักปักปลงลงภูผา ด้วยจิตพร้อมน้อมรักและศรัทธา จึงปลดค่าชีวาพาชีพวาย เมื่อคิดเชื่อว่าชีพจะชูเชิด ช่วยก่อเกิดสิ่งดีงามทั้งหลาย เพื่อคนรักจึงภักดีพลีตัวตาย เซ่นสรวงหมายทำลายสิ้นซึ่งสิ่งทราม นี่แหล่ะหนานิยามแห่งความรัก ของผู้ภักดิ์สละได้ไม่ไถ่ถาม เพียงพิศมองตรองดูรู้นิยาม ติดตรึงตามแสนงามล้ำดื่มด่ำทรวง 1. ถ้าเธอรักดอกไม้ แต่รู้ว่าเธอไม่อาจนำมันมาได้ ก็อย่านำมันไป ปล่อนให้มันอยู่ในที่ที่เหมาะสม ดอกไม้คงจะมีความสุขกว่า จึงขอเพียงแค่ดูแต่เพียงตา ให้รู้ว่าดอกไม้นั้นยังงดงาม --- 2.  ฉันเชื่อว่าฉันนั้นเข้มแข็ง ยังแกร่งพอเดินไปข้างหน้า ฉันเชื่อว่าเธอจะพบพา คุณค่าหลายสิ่งที่ดีงาม

มีคนเคยบอกฉันว่าเด็กแรกเกิดจะร้องไห้ไขว่คว้ากำมือแน่นเพื่อจะยึดเอาทุกสิ่งทุกอย่าง แต่คนที่จากไปจากโลกจะคลายมือปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนสอนให้รู้ว่าชีวิตคนเราที่ไขว่คว้าอะไรมาถึงวันสุดท้ายก็เอาอะไรไปไม่ได้ คนเราทุกคน เกิดมาแล้วก็ต้องเติบโตไปในแต่ละเส้นทางที่แตกต่างกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนๆ กัน คือทุกๆ คนจะเจอสภาวะธรรมที่เรียกว่า "ไตรลักษณ์" (ซึ่งสมัยเด็กๆ ฉันคิดว่าเรื่องราวเหล่านี้เป็นเรื่องที่ฟังแล้วมึนๆ ไม่เข้าใจซักเท่าไหร่ ก็ท่องๆ ในวิชาพระพุทธศาสนาน่ะนะ ว่าไตรลักษณ์ มีคำว่า ไตร- แปลว่า 3 เลยประกอบด้วยลักษณะสามอย่างคือ "ทุกขัง" "อนิจจัง" "อนัตตา" และก็รู้ว่าแต่ละตัวมีความหมายยังไงเลยทำข้อสอบก็ได้เกรด 4 มาได้ง่ายๆ แต่ถ้าถามว่าสมัยเรียนมัธยม "ตระหนัก" ไหมว่ามันคืออะไรกันแน่นอกจากตัวหนังสือ ก็ต้องตอบว่า "ไม่") แต่ธรรมชาติก็ไม่โหดร้ายกับเราเท่าไหร่นัก ชีวิตของคนก็จะค่อยๆ ถูกสร้าง "ปัญญา" ให้คนเรียนรู้อะไรขึ้นตามประสบการณ์ในห้วงเวลาที่ค่อยๆ เดินไป ฉันเองก็เป็นคนหนึ่งที่ได้เรียนรู้ถึงชีวิต(ในระดับหนึ่ง) และทำ

ตระการตา พาฤทัย ให้ย้อนหวน ช่วงกลางเดือนตุลาที่ผ่านมามีโอกาสพาที่บ้านลองไปพม่าแบบดีๆ หน่อย คือนั่งเครื่องบินไปเมืองย่างกุ้งเลยไม่ต้องเดินข้ามชายแดนหรือขับรถข้ามชายแดนเข้าไปแบบครั้งก่อนๆ และพาคุณแม่ไปพักโรงแรม 5 ดาวดีๆ แล้วก็ให้มีคนพาเที่ยวสบายๆ บ้าง เข้าทบทวน อย่างถี่ถ้วน ล้วนวันเก่า ภาพบนสุดเป็นภาพเจดีย์ชเวดากองตอนท้องฟ้ายังสว่าง (ภาพท้องฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนสีอยู่ข้างล่าง) ภาพถัดมาเป็นการแสดงดนตรีโบราณของพม่าในภัตตาคารการะเวก ภาพถัดมาเป็นอาหารชุดแบบโบราณของพม่า และภาพข้างบนเป็นภาพภายในเจดีย์มหาธรรมรังสี ภาพอดีต ตราตรึง ซึ้งเรื่องเคล้า ภาพข้างบนและข้างล่างเป็นภาพจากเมืองสิเรียม ที่มีชื่อใหม่ว่า Thanlyin เป็นเมืองที่อยู่ทางตอนใต้ของย่างกุ้งต้องข้ามแม่น้ำมา เป็นเมืองเล็กๆ ตั้งอยู่ตรงจุดบรรจบของแม่น้ำหงสา และ แม่น้ำย่างกุ้ง ที่่ท่องเที่ยวสำคัญคือเจดีย์กลางน้ำเยเลพญา ที่ต้องนั่งเรือข้ามไป ถ่ายทอดเข้า เป็นเรื่องเล่า ของวันวาน ภาพด้านบนเป็นภาพพระบาทของพระตาหวานเมืองย่างกุ้ง พร้อมพระภิกษุพม่า จีวรท่านจะเป็นสีแนวเดียวกับพระทางภูฏานและมีบางอย่างที่คล้ายกันคือคุณไกด์บอกว่าพระพม่าที่ย่างกุ้งถูกตัวผ