Imagination from the emptiness

ณ เมืองหลวงของประเทศประเทศหนึ่ง  กลับเรียบง่ายสวยซึ้งซึ่งคุณค่า  จัดตึกรามเว้นระยะสบายตา  ไม่แออัดแน่นหนาอย่างน่าชม อีกเมืองหนึ่งที่ฉันบินไปเยี่ยมชมระหว่างวันหยุดตอนไปทำงานที่อเมริกาคือกรุงวอชิงตันดีซี เมืองหลวงของประเทศสหรัฐฯ สาเหตุที่ไปเพราะรู้สึกว่ามาอเมริกาบ่อยๆ แต่ยังไม่ได้มาเมืองหลวงเลย สิ่งที่น่าสนใจคือที่นี่มีสถานที่สำคัญๆ เยอะ ด้วยความที่อยากประหยัดระยะเวลาในการเดินทางฉันเลยเลือกลงสนามบินเรแกนที่อยู่ใกล้ๆ ตัวเมืองแล้วก็ซื้อตัวรถไฟใต้ดินแบบ Unlimit เพื่อแวะสถานีโน้นนี้ ความภูมิใจในชาติที่เค้ามี  เมื่อทำอย่างพอดีจนเหมาะสม สร้างพื้นฐานเสรีที่รื่นรมย์ ก็เกลียวกลมแม้ไกลห่างต่างเผ่าพันธุ์ ทริปนี้ถึงแม้ฉันจะซื้อตั๋วรถไฟแบบ Unlimit แต่ก็เดินชมโน่นชมนี่เยอะอยู่เหมือนกัน คุณ iPhone ช่วยนับระยะทางเดินให้ปรากฏว่าทริปที่มาที่นี่เดินรวมๆ ทั้งหมดระยะทางประมาณร้อยกิโล (หลายวัน) สาเหตุคือเดินเล่นใน Museum ยักษ์ใหญ่หลายๆ ตึกด้วย (เพราะส่วนใหญ่เปิดให้เข้าชมฟรี) ภาพด้านบนสุดคือ Washington Monument เป็นเหมือนสัญลักษณ์ที่นี่อันนึง (เลยเอาขึ้นภาพแรก) สองภาพถ

มีคนบอกว่าดินแดนสรวงสวรรค์ คือนิรันดร์ธรรมชาติที่คงอยู่ หากรักษาให้งดงามจักได้ดู เพราะเคียงคู่โลกหล้ามาเนิ่นนาน ช่วงที่ทำงานที่อเมริกามีอาทิตย์นึงเป็นวันหยุด (Memorial Day) เลยได้หยุดยาวสามวัน ตอนแรกจะลง LA แล้วเลยไป San Diago แต่ว่าเพื่อนๆ คนอเมริกันบอกว่าไป Oregon คุ้มกว่าเลยเปลี่ยนแผน ทริปนี้ขับรถไกลมาก ขับเพลินกันไปถึงรัฐ Washington (เมือง Vancouver) แล้วก็กลับ Oregon แต่เนื่องจากที่ Washington ไปหาอะไรกินอย่างเดียวไม่ค่อยเที่ยวเท่าไหร่ เลยไม่ได้ทำ blog นะคะ (เคยทำ Blog เมืองนี้แล้วตอนที่มาคราวที่แล้วและแวะไปหาเพื่อนที่ Seattle เมื่อปี 2010) หิมะคลุมสีขาวบนยอดเขา ระบายเข้าภาพสวยส่งประสาน ผืนป่าเขียวต้นไม้ครึ้มยามพบพาน ก็เบิกบานแย้มยิ้มอิ่มเอมใจ สิ่งที่ชอบมากๆ ของเมืองนี้คือพอข้ามพรมแดนระหวางรัฐปุ๊บ ร้านอาหารก็ไม่มี TAX ปั๊บ และบริเวณรอบๆ ก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวอุดมสมบูรณ์ขึ้นมาไม่แห้งแล้งเหมือนใน California และพอขึ้นเหนือขึ้นมาเรื่อยๆ ก็เริ่มเจอภูเขาหิมะเป็นวิวข้างทาง (แต่ไม่มีเวลาแวะไป เพราะจุดหมายคือ Portland และอุทยานแห่งชาติใกล้ๆ /คำว่าใกล้คือแวะออกนอกเส้นทาง I

ที่เดินทางมาไกลเพราะใจรัก อยากรู้จักเมืองเก่าในแดนใหม่ ถิ่นที่แรกจุดเริ่มต้นศิวิไลซ์ ที่ประกาศความเป็นไทสร้างเสรี เมื่อปีก่อนเคยคิดว่าจะบินจากเมืองไทยมาเยี่ยมชม Philadelphia สักหน่อยเพราะอยากมาดู Independence Hall / UNESCO World Heritage ที่ๆ อเมริกาประกาศอิสระภาพ (ตามประสาคนที่ชอบระบอบประชาธิปไตย) แต่งานวุ่นๆ เลยไม่ได้มา ปีนี้แวะมาทำงานอเมริกาพอดี เลยขออนุญาตท่านประธานบริษัทลาพักร้อนหยุดติดกัน 4 วันบินจากฝัง West มาฝั่ง East เพื่อตามหาความฝันที่คิดไว้ แบกเป้เล็กใบเดียวเที่ยวทั่วเมือง เดินดูความรุ่งเรื่องและแสงสี จึงเรียนรู้ถึงชีวิตที่สุขดี ช่างเรียบง่ายตามวิถีความเป็นไป ต้องบอกตรงๆ ว่าเดินทางมาอเมริการอบนี้ได้แวะเมืองต่างๆ เป็นสิบเมือง ชอบเมือง Philadelphia ที่สุด อาจจะเป็นเพราะว่ามีย่านโบราณที่เค้าอนุรักษ์ไว้เพราะได้มรดกโลกและเมืองที่มีประวัติศาสตร์ คนที่นี่เองก็มีน้ำใจและมีระเบียบวินัย ของกินอร่อยแนว Local ทำกันมาหลายปี สลับกับอะไรๆ Modern ที่สร้างเข้ามาผสมได้อย่างกลมกลืน และที่ชอบอีกอย่างคือภาษีรัฐนี้ถูกมาก (แม้จะไม่ฟรีแบบ Oregon) เลยแวะเข้

 เดินตามความฝัน สักวันพอถึง เกิดภาพตราตรึง ให้คะนึงหา ตอนไปทำงานที่อเมริกาฉันขอลาหยุดพักร้อนจนได้วันลาติดกัน 4 วันและก็จองตั๋วเครื่องบินข้ามฝั่งจาก West มาทาง East เพราะอยากมาดูหลายๆ สิ่งที่นี่ Blog อันนี้จะทำไม่เรียงตามลำดับการเที่ยว เมืองนึงที่แวะมาคือ New York เพราะที่นี่มีสถานที่ที่ได้ UNESCO World Heritage (เทพีเสรีภาพ) และมีตลาดหุ้น New York Stock Exchange ที่ๆ ฉันลงทุนอยู่เลยอยากมาดูสถานที่จริงซักหน่อย  ว่าพอมุ่งมั่น คว้าฝันเอื้อมมา วางอยู่ข้างหน้า เมื่อกล้าก้าวเดิน ลูกน้องของฉันเคยเดินทางไปเที่ยวนิวยอร์คกันแล้วบอกว่าถ้าพักผิดย่านแล้วจะน่ากลัว ฉันก็เลยตัดสินใจลงทุนพักโรงแรมในเกาะแมนฮัตตันใจกลางมหานครนิวยอร์ค ข้อดีคือสามารถเที่ยวได้หลายแห่งเพราะอะไรๆ ก็อยู่ไม่ไกลทำให้วางแผนได้ง่าย จุดหมายของการเดินทางวันแรกคือไปเยี่ยมชมย่าน Financial District แต่ก่อนจะไปถึงเจอ Church สวยๆ ก็เผลอแวะเดินชมจนเพลินเลย  ลำนำระบาย บรรยายสรรเสริญ สิ่งพบเผชิญ เพลิดเพลินเย็นใจ ในที่สุดก็เดินมาถึงถนน Wall Street ย่านนี้สังเกตุว่าผู้คนจะแต่งตัวดีใส่สูทมา