@}---,---'---- @}---,---'---- ราตรีที่เงียบเหงา ยามโลกเศร้าไร้ซึ่งแสง เมฆาเจ้าจำแลง เข้าแทรกแทรงแสงแห่งดาว ลมเอยรำเพยพัด โบกสะบัดบนห้วงหาว ปลดปล่อยมวลดาดาว ให้แสงพราวส่องต้องดิน นับแสนนับล้านดวง ให้โชติช่วงไม่มีสิ้น จนโลกงามเกินจินต์ ถ้วนทั่วถิ่นแดนดินไทย -- 2549 @}---,---'---- @}---,---'---- ราตรีเคยเงียบเหงา โลกเคยเศร้าไร้สิ้นแสง เมฆาเคยจำแลง เข้าแทรกแทรงบังแสงดาว พอลม...รำเพยพัด โบกสะบัดบนห้วงหาว ปลดปล่อยมวลดาดาว ให้แสงพราวส่องต้องดิน นับแสนนับล้านดวง จนโชติช่วงไม่มีสิ้น ส่องโลกงามเกินจินต์ ถ้วนทั่วถิ่นแดนดินไทย นี่เป็นปรากฎการณ์ หนึ่งตำนานของยุคใหม่ เมฆหมอกความมืดใด ไม่อาจใช้ปิดใจคน... -- 2562 @}---,---'---- @}---,---'----