| " Imagination is the one weapon... in the war against reality. " -- Jules de Gaultier |
สือศิลป์ถิ่นเลอสรวง
ชื่นชิดช่วงห่วงไห้หา
ไกลจากพรากถิ่นมา
ซึ้งทราบค่าศาลาธรรม
พอดีคุณแม่เพิ่งกลับมาจาก Florida เมื่ออาทิตย์ก่อนพร้อมกล้อง digital ตัวโปรด เลยขอลงรูป Florida trip จากกล้องอีกตัวนึงเป็น set 2 (ซึ่งภาพสวยกว่า set 1 ซึ่งถ่ายด้วยกล้อง VDO นัก) ภาพสองอันด้านบนคือภาพจากวัดไทยในไมอามี่ที่เป็นสถานที่ประกอบงานหมั้นของลูกพี่ลูกน้อง บรรยากาศวัดดีมากๆ เป็นศิลป์ผสมฝรั่งกับไทยดูแปลกตา
รสรื่นชื่นฤดี
อิ่มเปรมปรีมีสุขล้ำ
ซึมทราบอาบน้ำคำ
ด้วยดื่มด่ำธรรมมิวาย
จากภาพด้านบนสองอัน ภาพบนสุดคือภาพต้นกระถินแบงค์ดอลล่าห์ (ถ่ายมาเพราะเห็นว่าน่ารักดี) ส่วนภาพด้านบนคือภาพดอกกล้วยไม้ ของจริง ที่สวยงามมากๆ ที่พี่สาวคนไทยคนนึ่งปลูกขายแล้วแจก (ในงานแต่งงาน) บ้านญาติของไร้นามที่ไมอามี่(ที่ไร้นามไปพักด้วยช่วงงานหมั้น/งานแต่งงาน) ได้นำกลับมาประดับบ้านเอาไว้
งามเอยเผยเกสร
ชวนภมรผ่อนพักกาย
สดชื่นรื่นมิหน่าย
ยามระบายรสอารมณ์
ในบ้านของที่นี่จะคล้ายที่อังกฤษคือ จะชอบซื้อดอกไม้สดมาใส่แจกันประดับตามมุมโน้นมุมนี้ คงเป็นเพราะอากาศเย็นกว่าบ้านเรา (เมืองไทย) ที่เมืองไทยถ้าไม่ใช่ดอกไม้ปลอม ก็เป็นของประดับแบบอื่น (ถ้ามี) ส่วนดอกไม้สดมักเห็นใช้ไหว้พระ หรือตั้งบนโต๊ะอาหารเฉยๆ ไร้นามชอบแบบเมืองนอกมากกว่า แต่พออยู่เมืองไทยก็ไม่ค่อยเห็นตลาดขายดอกไม้ซักเท่าไหร่เลยไม่ได้ทำเหมือนกัน
เมืองใหญ่ให้ชวนคิด
ยื้อยึดติดจิตสุขสม
หรือเพียงเสี่ยงตรอมตรม
ยามระทมเมื่อจากลา
ภาพด้านบนสองสามอันก่อนเป็นภาพในห้าง open air (คือไม่มีแอร์ - เพราะเปิดโล่ง) ซึ่งบรรยากาศดีมากๆ ช่วงที่ไปเป็นช่วงใกล้เทศกาลคริสมาสต์เลยได้เห็นคุณลุงซานต้ามาแจกของขวัญให้เด็กๆ (น่ารักดี) ส่วนภาพน้องเป็ดข้างบน เป็นหนึ่งในเป็นจากฝูงเป็ดอิสระ (นับสิบ) ที่หลงมาเดินริมทะเลสาบบริเวณหน้าบ้านคุณญาติ เห็นเดินหลงมาตัวเดียวเลยจับมาทำแกง เอ๊ย! ไม่ใช่ จับมาถ่ายแบบซะหน่อย (อิอิ)
คลื่นเอยเกยกระทบ
มิสิ้นจบลบห่วงหา
จากไปไกลสุดตา
ยังทราบค่าตราตรึงใจ
อีกวันก็ไปงานแต่งงานคุณญาติ ที่โรงแรมสวยริมทะเลกลางไมอามี่ (อย่างที่เล่าไว้แล้ว คืองานนี้โรงแรมเค้าคิดค่าแขกคนละ 300 ดอลล่าห์ - หมื่นกว่าๆ บาทต่อคนนะเอง <= คิดเป็นเงินไทยแล้วเป็นลม ^^') เลยได้เห็นการใส่ซองของแขกเหรื่อหลายพันเหรียญเป็นบุญตา เป็นงานแต่งที่จัดได้น่ารักทีเดียว เป็นการเป็นงาน แต่ก็กันเอง
รวมมิตรสนิทญาติ
แม้ไกลชาติขาดชิดใกล้
กลับยังผูกสายใย
อยู่หนไหนไม่ห่างเกิน
ภาพหนุ่มน้อยน่ารักที่ยืนอ่านป้ายรายชื่อแขกเหรื่อ (ว่าใครต้องนั่งโต๊ะไหน) คือคุณหลาน (ลูกญาติผู้พี่) สุดน่ารักที่โตที่นั่น พูดไทยไม่ค่อยชัด พูดภาษาอังกฤษปร๋อเลย แต่นิสัยกลับเรียบร้อยเกรงอกเกรงใจช่วยเหลือน่าเอ็นดูเชียว (แถมคุยเก่งกล้าพูดอีกตะหาก) จริงๆ มีหลานๆ หรือเครือญาติไร้นามหลายคนอยู่ที่นั่น (กระจายๆ กันไปหลายเมือง) จำได้ว่าตอนจบตรีใหม่ๆ ก็เคยคิดจะมาเรียนโทอยู่แถวนี้เพราะมีญาติอยู่เยอะ (ถ้าตอนนั้นไม่ได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาโทที่มหาลัยเคมบริดจ์ซะก่อนนะ)
ท่องเที่ยวในแดนไกล
ศิวิไลระหกเหิน
ลอยล่องพ้นเผชิญ
ล้วนดำเนินตามรายทาง
จบจากงานแต่งงานวันรุ่งขึ้นพี่แพะ (เพื่อนของญาติ) ก็อาสาขับรถพาเที่ยว ขับจากไมอามี่ลงไป Key West (ใต้สุดของอเมริกา) ซึ่งเป็นเส้นทางที่สวยมากๆ คือเป็นถนนทอดระหว่างแนวหมู่เกาะ ดังนั้นตลอดทางจะได้เห็นทะเลสีเขียวๆ สะท้อนประกายพระอาทิตย์ระยิบระยับ ทั้งสองฝั่งสวยงามเพลินตาทีเดียว...
เขตขันต์กางกั้นไว้
มิควรใช้ให้บาดหมาง
ดินแดนแม้แตกต่าง
อย่าทิ้งร้างบ้านเมืองไป
พอถึง Keys West เราก็ได้พบผู้คนมากมายรุมถ่ายเจ้าจุกแดงๆ (ดังภาพด้านบน) เลยเข้าไปมุงด้วย ก็พบว่าเป็นหลักที่เขียนไว้ว่าจุดนี้ใต้สุดของอเมริกา ก็เลยไปต่อคิวถ่ายรูปด้วย (อิอิ) ภาพถัดมาด้านล่างเป็นน้องไก่(จริงๆ) สีสันสดใส เดินไปเดินมาในเมือง (จริงๆ มีหลายตัว) ตัวนี้เดินอยู่หน้าประตูร้านน้ำชากลางแจ้ง เห็นประตูสีสวยดีเขียวๆ แดงๆ เข้ากับน้องไก่นายแบบเลยแอบถ่ายซะหน่อย
ไหว้เถิดเลิศคุณค่า
ชื่นใจหนาจะหาไหน
สอนสั่งไม่ทันไร
ก็ไหว้ได้ไม่ยากเกิน
ภาพด้านบนถ่ายตอนไปเที่ยว Universal Studio (Florida) คุณ Woody ใจดีวิ่งมาถ่ายรูปด้วย (คือไม่ได้ไปขอเค้าถ่าย กำลังถ่ายรูปกันเองอยู่ คุณ Woody เดินผ่านก็มายืนด้วยเลยไม่มีอู้งาน น่ารักเชียว พวกเราเลยบอกว่ามาจากเมืองไทยแล้วสอนเค้าไหว้ซะหน่อย ก็ไหว้ได้ซะสวยเชียว ใช้ได้ๆ (อิอิ) ภาพด้านล่างเป็นบรรยากาศยามค่ำคืนชอบภาพนี้เพราะออกมาได้โอเคโดยไม่ได้ใช้ขาตั้งกล้อง เพราะต้องเปิดหน้ากล้องนานใช้แฟลชไม่ได้และต้องมือนิ่ง (แต่ก็ไม่คมเท่าเวลาใช้ขาตั้งกล้อง)
อีกหนึ่งนิยมชอบ
คือระบอบน่าสรรเสริญ
สิทธิ์เสียงไม่ล่วงเกิน
ด้วยเจริญในเสรี
ปล่อยปลดกรงความคิด
ให้ใช้สิทธิ์ได้เต็มที่
ในกรอบกฏหมายมี
สร้างสุขีแด่ส่วนรวม
Comments