Skip to main content

โลกไอที...

ความเชี่ยวชาญของฉันจริงๆ แล้วเป็นด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ หรือที่ใครๆ มักจะเรียกย่อๆ ว่าไอที เมื่อปีก่อนฉันมีโอกาสได้เข้าร่วมโครงการอบรม CIO และทำให้ได้ไปดูระบบ IT ที่สถานที่สำคัญต่างๆ ที่ปกติคงไม่ได้ให้ใครเยี่ยมชมบ่อยนัก เช่นระบบไอทีที่สนามบินสุวรรณภูมิ หรือระบบที่บริษัทชั้นนำหลายๆ บริษัทที่อเมริกา (พอดีของอเมริกาเซ็นต์สัญญาห้ามเปิดเผยข้อมูลเลยมาเล่าให้ฟังไม่ได้)



ภาพ: สนามบินสุวรรณภูมิแสนสวย จากหอคอยบังคับการบิน

ระบบไอทีที่สนามบินสุวรรณภูมิที่เป็นแกนหลักทำได้ดีมาก ฉันประทับใจห้องฝึกเจ้าหน้าที่บนหอบังคับการการบินที่เป็นภาพ 3 มิติ (ฉาย Projector รอบห้อง) มีจำลองสภาพอากาศ กลางคืน กลางวัน ฝนตก ลูกเห็บตก ฯลฯ ให้ทดลองกัน ที่นี่ต้องฝึกคนเป็นปีๆ เพื่อนให้ออกไปทำงานได้ไม่ผิดพลาด (เพราะถ้าผิดพลาดก็หมายถึงชีวิตคนมากมาย) ภาพจำลองการบินของเครื่องบิน และอื่นๆ ทำให้ฉันได้เห็นถึงความพยายามของผู้คน... เท่าที่ฉันได้คุย คนไอทีของสุวรรณภูมิ โดยเฉพาะหน่วยงานวิทยุการบินนั้นมีความสามารถมาก (ถึงขนาดช่วยไปออกแบบเครื่องเลือกตั้งอัตโนมัติให้หน่วยงานอื่นได้) ดังนั้นถ้ามีคนให้ Direction ที่ดีกับคนที่มีศักยภาพ ประเทศของเราคงเยี่ยมยอดทีเดียว

แต่คนทั่วไปมักเข้าใจผิดเมื่อมีระบบไอทีเข้ามา ว่าระบบต้องทำทุกอย่างให้ จริงๆ แล้ว ระบบจะดี หรือไม่ดี ขึ้นอยู่กับคนออกแบบว่าจะนำระบบดีๆ เหล่านั้นไปใช้ทำอะไร "วิศวกรไม่สามารถสร้างตึกได้สวยงามมหัศจรรย์ถ้าสถาปนิกที่ออกแบบไม่ได้วาดเค้าโครงของความมหัศจรรย์เหล่านั้นมา"... ฉันมักจะชอบกับคำบอกของอาจารย์สมัยเรียนเอก ว่าพวกเราไม่ควรจะเรียนเป็น Computer Engineer (วิศวกรคอมพ์) แต่ควรจะเป็น Computer Architect (ผู้ออกแบบสถาปัตยกรรมคอมพิวเตอร์) คำพูดนี้ทำให้ฉันหลงต้องมนต์ไปทำปริญญาเอกในวงการ Computer Arcchitecture คือออกแบบหน่วยประมวลผลกลาง (Central Processor Unit: CPU) อยู่ถึงสามปี

แต่นั่นแหล่ะข้อเสียของวงการไอที คือเป็นวงการที่เปลี่ยนแปลงเร็ว และใช้งบประมาณกันค่อยข้างแพง โดยที่ราคาข้าวของไม่ค่อยมีมาตรฐาน มี key players ผูกขาดตลาดอยู่ไม่กี่เจ้า การดำเนินการขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอกเยอะ และก็มีกฏเกณฑ์ใหม่ๆ มาตลอดเวลา ทำให้ต้องคอยติดตามข้อมูลข่าวสารอยู่เสมอ สิ่งที่คุณรู้เมื่อสามปีก่อน แป๊บเดียวก็ล้าสมัย สิ่งที่คุณสร้างขึ้นมาทันสมัยมากๆ ในวันนี้ อีกไม่นานก็จะกลับกลายเป็นของเก่าๆ เชยๆ ไป คนที่จบมา >5 ปี หลายๆ คนมักจะเริ่มรู้สึกแปลกใจเมื่อพบว่า... เด็กรุ่นใหม่ๆ ที่จบมาจะรู้เทคโนโลยีใหม่ๆ มากกว่าเรา

ส่วนข้อดีของวงการนี้คือมันทำให้ระบบ "ความคิด" ของคุณไม่หยุดนิ่งและก้าวไปข้างหน้าอยู่เสมอ @^_^@

@---,---'-----
ทำงานไปเถิด
จักเกิดคุณค่า
เพราะกาลเวลา
ช่วยพาเติบโต

Comments

Popular posts from this blog

Dubai

  เมืองใน เขตร้อน ทะเลทราย สมัยก่อนเคยมา Dubai เร็วๆ แวะตอน Transit แต่ไม่ได้มีเวลาเที่ยวละเอียด คราวนี้เลยลองมา Dubai แบบยาวๆ หน่อย เลยทำให้มีเวลาดูอะไรๆ มากขึ้น ภาพแรกด้านบนคือย่านตลาดเก่า Heritage Village ที่ขายของท้องถิ่นเชิงวัฒนธรรม ภาพที่สองด้านบนคือภาพสถานีรถไฟฟ้าทันสมัยที่สามารถเดินทางได้สบายด้วยบัตร Nol Card (ซื้อได้ด้วยบัตรเครดิต) ส่วนภาพด้านล่างคือป้ายรถเมล์ทันสมัยติดแอร์เย็นๆ เดิดูปลอดภัยมากๆ สร้างจน กลับกลาย เป็นสวรรค์ ภาพข้างบนคือภาพข้างในรถเมล์ที่นอกจากจะนั่งสบายแอร์เย็นฉ่ำๆแล้ว ยังบอกละเอียดว่าตอนนี้อยู่ป้ายรถเมล์ไหน กำลังจะไปไหนและคาดว่าจะถึงที่ไหนในอีกกี่นาทีเป๊ะมากๆ (ยังไม่พอคือเชื่อมข้อมูลกับ App ได้เป๊ะมากๆ ดูรถเมล์รออะไรๆ คือเดินทางสบายระดับหนึ่ง) – ภาพข้างล่างคือไปเยี่ยมชม Museum of the future เมื่อคน ตั้งใจ ร่วมมือกัน ภาพข้างบนคือหุ่นยนต์ผลิตน้ำหอมใน Museum of the future / ส่วนข้างล่างคือลองแวะไปใช้บริการสปา ของ ร.ร. Armani ที่อยู่ข้างในตึก Burj Khalifa ที่สูงที่สุดในโลก เป็นสปาที่ หรูหราอลังการ สบายมากๆ (ไม่ได้ถ่ายรูปข้างในเพราะพอเข้าไปก็เอามือถือไปเก็บในล็...

ภูเก็ต - Day 1

ระยะทาง... เป็นห้วงห่างสร้างความหมาย ผ่อนอารมณ์พอระบาย จนยิ้มง่ายกับชีวิต วันหยุดอาทิตย์ก่อน ไปภูเก็ตมา นับเป็นการเดินทางไปเยี่ยมดินแดนไข่มุกอันดามันอันลือชื่อเป็นครั้งแรกหลังจากที่ฟังเพื่อนๆ ชาวต่างชาติมาชื่นชมให้ฟังถึงความงดงามของที่นี่มานาน การเดินทางคราวนี้จุดหมายหลักคือมาร่วมงานแต่งงานของเพื่อนสนิทสมัยมหาวิทยาลัย (ทั้งคู่) ทำให้เพื่อนๆ ที่สนิทกันสมัยวิศวะเกษตรกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง เสียดายที่หลายๆ คนมาไม่ได้จึงมีเพื่อนๆ ร่วมรุ่นมาร่วมขบวนการกันอยู่เพียง 4 คน... โชคชะตา... แม้ฝืนกล้าท้าลิขิต ลวงเวลามาเป็นมิตร ก็เพียงจิตคิดห่างไกล วันแรกที่มาถึงพวกเราก็ลงขันเช่ารถกัน จุดหมายแรกคืออุทยานแห่งชาติสิรินาถแป๊บนึงแล้วก็ขับเข้าเมือง หลงทางกันพอควรทำให้พลาดสถานที่ที่ตั้งใจเที่ยวไป แล้วก็หิวตาลายหาข้าวเช้าติ่มซำกินกันแล้วก็เดินเล่นเล็กน้อยในตัวเมือง เสร็จแล้วก็ตรงไปยังที่พัก งานนี้ต้องขอบคุณติ๊ก เพื่อนผู้น่ารักที่เคยไปเรียนปริญญาโทที่เคมบริดจ์รุ่นเดียวกันกัน ที่เอื้อเฟื้อจัดหาสถานที่ให้ ที่พักเป็นโรงแรมสีขาวสะอาดสะอ้านชื่อ rawai beach resort ที่หาดราไวย์... สายลมร้อน... มิอาทรตอนอ่อ...

Rome

ภาพเก่าเงาสะท้อน ให้มองย้อนถึงวันวาน ความหลังอันหอมหวาน จึงจดจารลงทรงจำ กรุงโรมประเทศอิตาลี เป็นอีกเมืองหนึ่งที่ฉันใฝ่ฝันมานานว่าจะได้มาซักครา และแล้วในที่สุดก็ได้มา เมืองนี้เป็นเมืองที่มีอะไรเยอะมาก ฉันถ่ายรูปมาหลายร้อย และคัดรูปมาลงเพียงสิบกว่าภาพ มีหลายภาพที่คัดมาแล้วตัดออกด้วยความเสียดาย -- เพราะก็ไม่อยากทำ blog ด้วยภาพเยอะนัก :) ภาพงามความตรึงใจ ยังสวยใสให้ดื่มด่ำ จนต้องมาเพ้อพร่ำ ใส่ถ้อยคำ... จารกวี ภาพด้านบนสุดเป็นภาพวิวริมแม่น้ำไทเบอร์ตอนพระอาทิตย์ตก ภาพถัดลงมาเป็นอาหารเย็นของที่นี่ ภาพถัดลงมาเป็นวิวสระน้ำของโรงแรมที่มองเห็นได้จากหน้าต่าง และภาพด้านบนคือ Colosseum หนึ่งใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลก ซึ่งเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันอยากมากรุงโรม @^_^@ สูงส่งเกินบรรยาย สื่อความหมายสร้างศักดิ์ศรี สร้างสรรอย่างพอดี ให้คนมีความทรงจำ หินที่สร้างขึ้นมาเป็นโครงดูแล้วเริ่มผุกร่อนเป็นหลุมๆ ลงไป (ดั่งภาพด้านบน) มีการบูรณะก่อสร้างบ้าง แต่ก็ต้องทึ่งว่าสมัยก่อนชาวโรมันคงยิ่งใหญ่มาก ขนาดสร้างสนามกีฬาใหญ่ขนาดนี้ขึ้นมาได้ น่าเสียดายที่อาณาจักรที่ยิ่งให...