Skip to main content

มาเก๊า #3


เย็นเอยร่มเย็นใจ
ปล่อยจิตให้ใสสดชื่น
มองโลกอย่างรู้ตื่น
เลิกดึงฝืนโชคชะตา



ฉันชอบธูปวนๆ ของวัดจีน จำได้ว่าไปเห็นครั้งแรกที่วัดในฮ่องกง ฉันรู้สึกว่ามันเป็นศิลปะที่สวยงามทำให้สถานที่ดูเสมือนเป็นอีกโลกหนึ่ง และคราวนี้ก็เป็นอีกครั้ง ที่ฉันได้เห็นภาพสวยงามศิลปะธูปวนแบบนี้อีกที่มาเก๊า หลายๆ ครั้งมันเหมือนชีวิตคนที่วกวน เวลาอยู่ข้างในวังวนก็จะมืดมน แต่ถ้าวันนึงสามารถมองหาปลายทางออกมาจากวังวนได้และทำตัวเป็นเพียงผู้ดูก็จะมองโลกเห็นเปลี่ยนไปเป็นอีกมุมหนึ่ง


ปีก่อนเพียงวันวาน
ให้มันผ่านเลิกค้นหา
รอยเศร้าเงาน้ำตา
พอพ้นหน้าก็เลือนไป



วันก่อนก็มีเหตุบังเอิญให้ได้เจอแฟนเก่าอีก ฉันก็พยายามทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีพูดคุยยิ้มแย้มในตอนที่เจอกัน พวกเรายังคุยกันได้ดีๆ เหมือนเดิม ถึงวันนี้ฉันก็ยังไม่รู้ว่าในอดีตที่ผ่านมาจริงๆ แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉันเข้าใจอะไรผิดและด่วนสรุปอะไรไปอย่างที่เคยมีคนบอกมาหรือไม่ แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปรื้อฟื้น... ความรัก มันก็เหมือนกับซากปรักหักพังของสถานที่โบราณ ที่มองไปสามารถเห็นได้ถึงความสวยงามและเบื้องหลังอันเคยยิ่งใหญ่ตระการตา แต่ก็เป็นเพียงภาพเงามายาในอดีตซึ่งไม่ได้มีอยู่จริงในปัจจุบันก็เพียงเท่านั้น


ชีวิตทีละน้อย
จึงค่อยค่อยเริ่มต้นใหม่
ปลดปล่อยเรื่องเก่าไป
สร้างสิ่งใหม่ให้งดงาม



ฉันชอบศิลปะลายพื้นแนวโปรตุเกสนักหนา อาจจะถ่ายมาเยอะเกินกว่าปกติ (จริงๆ ที่นำมาลงคราวนี้น้อยกว่าที่ถ่ายมามากนัก) ด้วยความที่ส่วนตัวเป็นคนชอบมองศิลปะทำมือที่ไม่ต้องสวยหรู perfect นัก แต่แสดงถึงการทำด้วยใจ ฉันเดินเล่นไปตามถนนแถวจตุรัสเซนาโด้และบริเวณซอกซอยรอบๆ ไม่ได้ซื้อของแบบใครๆ เขา แต่เดินชมลวดลายตามทาง เพราะพบว่าต่างก็มีลักษณะแตกต่างกันไป ภาพที่ค่อยๆ เรียงจนเป็นรูปเป็นร่างนั้นอาจมีเบื้องหลังที่ประทับความทรงจำและความตั้งใจของของผู้สร้างเอาไว้


ทำดีกันต่อไป
ผลกรรมใดไม่ไถ่ถาม
หยุดคิดจิตตกห้าม
จักพ้นข้ามเรื่องร้ายไป



การมามาเก๊านอกจากจะได้พาคุณแม่และน้องชายเที่ยวแล้ว ยังทำให้ฉันได้พักผ่อนจากการงานอันหนักหน่วงไปในตัวด้วย ฉันรู้สึกเป็นคนโชคดีที่มีครอบครัวที่ดี และก็มีเรื่องดีๆ หลายๆ อย่างเกิดขึ้นในชีวิต นึกๆ ไปแล้วฉันก็อดรู้สึกอมยิ้มกับตัวเองไม่ได้ บางทีสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตฉันนั้นอาจเป็นประสบการณ์ที่ดีให้วันหนึ่งได้มองย้อนมาและหัวเราะไปกับมัน มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน แต่คนเราต้องไม่ให้ภาพในอดีตเป็นเจ้านายของชีวิต และควรเข้มแข็งพอที่จะก้าวต่อไปตามศักยภาพและคุณค่าที่มนุษย์ทุกคนมี




Create Date : 03 มีนาคม 2552

Comments

Popular posts from this blog

Saraburi

อุ่นไอแดดแผดริ้วไล้ผิวโลก ลบทุกข์โศกวาดสิ่งใหม่ใส่เติมฝัน เปิดท้องฟ้าจากมืดมิดพลิกงามพลัน สมเฉกชั้นธรรมชาติวาดระบาย เมื่อเดือนก่อนได้มีโอกาสไปทำบุญที่สระบุรีและแวะเที่ยวฟาร์มโชคชัยกับทาง Software Park และ สวทช. ตอนทำบุญก็ทำบุญเพลินไปเล็กน้อยเลยไม่ได้ถ่ายภาพมา เพิ่งรู้ตัวว่าควรถ่ายรูปบ้างก็ตอนเที่ยวฟาร์มโชคชัยดังนั้น Blog คราวนี้เลยมีแต่ภาพฟาร์มโชคชัยเป็นหลักนะคะ หมู่ปักษาโบยบินบนห้วงฟ้า ยึดนภาดั่งเช่นเป็นจุดหมาย สร้างเสรีเป็นของตนจนปล่อยคลาย ไม่เสียดายพื้นดินบินขึ้นไป ฟาร์มโชคชัยจัดไว้ดีพอสมควรคือแบ่งทัวร์เป็นกลุ่มๆ แล้วนั่งรถไปชมจุดการแสดงประกอบการบรรยายเป็นจุดๆ และให้เวลาเดินในแต่ละจุดพอสมควร ทำให้ได้สัมผัสชีวิตการทำฟาร์มโคนมแบบมีกลิ่นอาย Cowboys เล็กๆ เพราะมีการแสดงการดูแลฝูงวัวและอื่นๆ ให้ได้ชม ธรรมชาติวาดไว้ใส่ชีวิต ขีดลิขิตความงามตั้งแต่ไหน เพียงปลดปล่อยสายตาทอดออกไป อยู่ใกล้ๆ ไม่ไกล... ความงดงาม ส่วนที่ฉันชอบที่สุดในการเที่ยวฟาร์มคือการไปดูสวนสัตว์(เด็กๆ) และได้ให้อาหารสัตว์ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ลองป้อนนมน้องวัวที่เพิ่งเกิดมาได้ไม่กี่วัน คนคิดทำฟาร์มฉลาดทีเดียวที่ทำให้น้องวัวม

เส้นทางเจ้าหนอน

1. กลอน 6 ๏ หนอนน้อยน้อยอ้วนท้วนใส เกิดใหม่ใบเจาะเลาะหม่ำ ท้องกิ่วหิวบอกออกทำ กินนำหม่ำเอื่อยเรื่อยมา ๚ 2. โคลง 5 พัฒนา ๏ ฝนตกแล้ว..........แดดออก ฟ้าเปลี่ยนหลอก......ไม่ล้า สิ่งภายนอก...........ไร้ค่า เพียงท้องท้า..........หม่ำไว ๚ 3. อินทรวิเชียรฉันท์ 11 ๏ สัญชาตญาณพา......คณนาสิหายไป หมดแล้วก็ใบใหม่.......พละไร้มิหยุดลง ๚ 4. กาพย์ยานี 11 ๏ เพียรเอยหนอนเพียรทาน.......หม่ำอาหารอย่างมั่นคง กล้อนกัดแทะบรรจง..............เจตจำนงค์มิหลงไป ๚ 5. โคลง 4 สุภาพ ๏ คนเห็นหนอนเกลียดด้วย......กินใบ กำจัดเจ้าทันใด...................ไม่เลี้ยง ผลาญชีวิตปลิดไป...............สมจิต สร้างสิทธิ์ให้หนอนเพี้ยง.........หลบหน้าหลีกไป ๚ 6. ร่ายสุภาพ ๏ หนอนน้อยหลบหลีกมา......ตั้งตาเพียรหม่ำไป...........คนใจร้ายมิสน ตัวตนสำคัญกว่า.................คุณค่าคือเติบโต............ไม่โลเลไม่ท้อ ไม่หยุดเพื่อตัดพ้อ...............ดั่งท้าชะตา ตนเฮย ๚ 7. กลอน 7 ๏ ถึงจุดหยุดหม่ำเจ้าพลันห่อ ถักทอดักแด้ดั่งแพรไหม หลบลี้หนีหายสลายไป เป็นเพียงกลุ่มใยสายบางบาง ๚ 8. โคลงดั้นวิวิธมาลี ๏ วันคืนผันผ่านแล้ว..........แคล้วไป ใยห่อค

หัวหิน

" The best way to predict the future is to invent it. " -- Alan Kay โปรยปรายพรายพร่างฟ้า พริ้มเพราตาเกินหาไหน แพร้วเพริศประเสริฐใจ งามวิไลใฝ่เย็นบุญ วันก่อนไปประชุมประจำปีกับบริษัทที่หัวหิน ระหว่างทางแวะไปทำบุญบริจากข้าวของ ปล่อยปลา ปลูกพืชสมุนไพร ฯลฯ กันที่โรงเรียนเล็กๆ แถบชะอำ ภาพด้านบนเป็นถ้วยไอติมเรียงราย ถ่ายเล่นๆ ระหว่างรอตักแจกเด็กๆ ตกเย็นก็มาถึงโรงแรม Central Sofitel หัวหินจุดหมาย โรงแรมน่ารักสบายๆ เป็นแบบไทยๆ ตั้งอยู่กลางแหล่งท่องเที่ยว ต่างไปจากการประชุมประจำปีที่แล้วที่ Evason ปราณบุรีที่ออกแนว Art แบบหมู่เกาะห่างไกลจากอะไรต่อมิอะไร ซึ่งมีข้อดีข้อเสียและบรรยากาศแตกต่างกันไป ร่มรื่นชื่นไทยแท้ ด้วยเก่าแก่แลเกื้อหนุน โอบล้อมห้อมการุณ จากวันวุ่นสังคมเมือง ห้องที่ได้พักเป็นห้องคู่แต่อยู่คนเดียว เสียดายที่ไม่ได้พาคุณแม่มาด้วย (เพราะเป็นวันเกิดคุณแม่) ด้วยความที่เข้าใจผิดว่าห้ามพาคุณพ่อ คุณแม่มาแบบปีที่แล้ว (ที่ให้มาคนเดียวหรือพาแฟน/ลูกมาได้ ซึ่งไร้นามยังไม่มีทั้งคู่เลยต้องฉายเดี่ยว) จริงๆ แล้ว อยากให้ที่บ้านได้มาพักผ่อนกันบ้างเหมือนกัน แต่ที่บ้านไร้นามไม่ค่อยชอบไปไห