Skip to main content

มาเก๊า #3


เย็นเอยร่มเย็นใจ
ปล่อยจิตให้ใสสดชื่น
มองโลกอย่างรู้ตื่น
เลิกดึงฝืนโชคชะตา



ฉันชอบธูปวนๆ ของวัดจีน จำได้ว่าไปเห็นครั้งแรกที่วัดในฮ่องกง ฉันรู้สึกว่ามันเป็นศิลปะที่สวยงามทำให้สถานที่ดูเสมือนเป็นอีกโลกหนึ่ง และคราวนี้ก็เป็นอีกครั้ง ที่ฉันได้เห็นภาพสวยงามศิลปะธูปวนแบบนี้อีกที่มาเก๊า หลายๆ ครั้งมันเหมือนชีวิตคนที่วกวน เวลาอยู่ข้างในวังวนก็จะมืดมน แต่ถ้าวันนึงสามารถมองหาปลายทางออกมาจากวังวนได้และทำตัวเป็นเพียงผู้ดูก็จะมองโลกเห็นเปลี่ยนไปเป็นอีกมุมหนึ่ง


ปีก่อนเพียงวันวาน
ให้มันผ่านเลิกค้นหา
รอยเศร้าเงาน้ำตา
พอพ้นหน้าก็เลือนไป



วันก่อนก็มีเหตุบังเอิญให้ได้เจอแฟนเก่าอีก ฉันก็พยายามทำตัวเป็นเพื่อนที่ดีพูดคุยยิ้มแย้มในตอนที่เจอกัน พวกเรายังคุยกันได้ดีๆ เหมือนเดิม ถึงวันนี้ฉันก็ยังไม่รู้ว่าในอดีตที่ผ่านมาจริงๆ แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฉันเข้าใจอะไรผิดและด่วนสรุปอะไรไปอย่างที่เคยมีคนบอกมาหรือไม่ แต่มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปรื้อฟื้น... ความรัก มันก็เหมือนกับซากปรักหักพังของสถานที่โบราณ ที่มองไปสามารถเห็นได้ถึงความสวยงามและเบื้องหลังอันเคยยิ่งใหญ่ตระการตา แต่ก็เป็นเพียงภาพเงามายาในอดีตซึ่งไม่ได้มีอยู่จริงในปัจจุบันก็เพียงเท่านั้น


ชีวิตทีละน้อย
จึงค่อยค่อยเริ่มต้นใหม่
ปลดปล่อยเรื่องเก่าไป
สร้างสิ่งใหม่ให้งดงาม



ฉันชอบศิลปะลายพื้นแนวโปรตุเกสนักหนา อาจจะถ่ายมาเยอะเกินกว่าปกติ (จริงๆ ที่นำมาลงคราวนี้น้อยกว่าที่ถ่ายมามากนัก) ด้วยความที่ส่วนตัวเป็นคนชอบมองศิลปะทำมือที่ไม่ต้องสวยหรู perfect นัก แต่แสดงถึงการทำด้วยใจ ฉันเดินเล่นไปตามถนนแถวจตุรัสเซนาโด้และบริเวณซอกซอยรอบๆ ไม่ได้ซื้อของแบบใครๆ เขา แต่เดินชมลวดลายตามทาง เพราะพบว่าต่างก็มีลักษณะแตกต่างกันไป ภาพที่ค่อยๆ เรียงจนเป็นรูปเป็นร่างนั้นอาจมีเบื้องหลังที่ประทับความทรงจำและความตั้งใจของของผู้สร้างเอาไว้


ทำดีกันต่อไป
ผลกรรมใดไม่ไถ่ถาม
หยุดคิดจิตตกห้าม
จักพ้นข้ามเรื่องร้ายไป



การมามาเก๊านอกจากจะได้พาคุณแม่และน้องชายเที่ยวแล้ว ยังทำให้ฉันได้พักผ่อนจากการงานอันหนักหน่วงไปในตัวด้วย ฉันรู้สึกเป็นคนโชคดีที่มีครอบครัวที่ดี และก็มีเรื่องดีๆ หลายๆ อย่างเกิดขึ้นในชีวิต นึกๆ ไปแล้วฉันก็อดรู้สึกอมยิ้มกับตัวเองไม่ได้ บางทีสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตฉันนั้นอาจเป็นประสบการณ์ที่ดีให้วันหนึ่งได้มองย้อนมาและหัวเราะไปกับมัน มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน แต่คนเราต้องไม่ให้ภาพในอดีตเป็นเจ้านายของชีวิต และควรเข้มแข็งพอที่จะก้าวต่อไปตามศักยภาพและคุณค่าที่มนุษย์ทุกคนมี




Create Date : 03 มีนาคม 2552

Comments

Popular posts from this blog

Saraburi

อุ่นไอแดดแผดริ้วไล้ผิวโลก ลบทุกข์โศกวาดสิ่งใหม่ใส่เติมฝัน เปิดท้องฟ้าจากมืดมิดพลิกงามพลัน สมเฉกชั้นธรรมชาติวาดระบาย เมื่อเดือนก่อนได้มีโอกาสไปทำบุญที่สระบุรีและแวะเที่ยวฟาร์มโชคชัยกับทาง Software Park และ สวทช. ตอนทำบุญก็ทำบุญเพลินไปเล็กน้อยเลยไม่ได้ถ่ายภาพมา เพิ่งรู้ตัวว่าควรถ่ายรูปบ้างก็ตอนเที่ยวฟาร์มโชคชัยดังนั้น Blog คราวนี้เลยมีแต่ภาพฟาร์มโชคชัยเป็นหลักนะคะ หมู่ปักษาโบยบินบนห้วงฟ้า ยึดนภาดั่งเช่นเป็นจุดหมาย สร้างเสรีเป็นของตนจนปล่อยคลาย ไม่เสียดายพื้นดินบินขึ้นไป ฟาร์มโชคชัยจัดไว้ดีพอสมควรคือแบ่งทัวร์เป็นกลุ่มๆ แล้วนั่งรถไปชมจุดการแสดงประกอบการบรรยายเป็นจุดๆ และให้เวลาเดินในแต่ละจุดพอสมควร ทำให้ได้สัมผัสชีวิตการทำฟาร์มโคนมแบบมีกลิ่นอาย Cowboys เล็กๆ เพราะมีการแสดงการดูแลฝูงวัวและอื่นๆ ให้ได้ชม ธรรมชาติวาดไว้ใส่ชีวิต ขีดลิขิตความงามตั้งแต่ไหน เพียงปลดปล่อยสายตาทอดออกไป อยู่ใกล้ๆ ไม่ไกล... ความงดงาม ส่วนที่ฉันชอบที่สุดในการเที่ยวฟาร์มคือการไปดูสวนสัตว์(เด็กๆ) และได้ให้อาหารสัตว์ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ลองป้อนนมน้องวัวที่เพิ่งเกิดมาได้ไม่กี่วัน คนคิดทำฟาร์มฉลาดทีเดียวที่ทำให้น้องวัวม...

เส้นทางเจ้าหนอน

1. กลอน 6 ๏ หนอนน้อยน้อยอ้วนท้วนใส เกิดใหม่ใบเจาะเลาะหม่ำ ท้องกิ่วหิวบอกออกทำ กินนำหม่ำเอื่อยเรื่อยมา ๚ 2. โคลง 5 พัฒนา ๏ ฝนตกแล้ว..........แดดออก ฟ้าเปลี่ยนหลอก......ไม่ล้า สิ่งภายนอก...........ไร้ค่า เพียงท้องท้า..........หม่ำไว ๚ 3. อินทรวิเชียรฉันท์ 11 ๏ สัญชาตญาณพา......คณนาสิหายไป หมดแล้วก็ใบใหม่.......พละไร้มิหยุดลง ๚ 4. กาพย์ยานี 11 ๏ เพียรเอยหนอนเพียรทาน.......หม่ำอาหารอย่างมั่นคง กล้อนกัดแทะบรรจง..............เจตจำนงค์มิหลงไป ๚ 5. โคลง 4 สุภาพ ๏ คนเห็นหนอนเกลียดด้วย......กินใบ กำจัดเจ้าทันใด...................ไม่เลี้ยง ผลาญชีวิตปลิดไป...............สมจิต สร้างสิทธิ์ให้หนอนเพี้ยง.........หลบหน้าหลีกไป ๚ 6. ร่ายสุภาพ ๏ หนอนน้อยหลบหลีกมา......ตั้งตาเพียรหม่ำไป...........คนใจร้ายมิสน ตัวตนสำคัญกว่า.................คุณค่าคือเติบโต............ไม่โลเลไม่ท้อ ไม่หยุดเพื่อตัดพ้อ...............ดั่งท้าชะตา ตนเฮย ๚ 7. กลอน 7 ๏ ถึงจุดหยุดหม่ำเจ้าพลันห่อ ถักทอดักแด้ดั่งแพรไหม หลบลี้หนีหายสลายไป เป็นเพียงกลุ่มใยสายบางบาง ๚ 8. โคลงดั้นวิวิธมาลี ๏ วันคืนผันผ่านแล้ว..........แคล้วไป ใยห่อค...

Bhutan #1

ดินแดนแห่งมังกรสายฟ้า ลมหายใจฟาดผ่านท้องนภา สร้างเมฆาลงมาปกพื้นดิน ให้จิตจินต์เกินกว่าพร่ำรำพัน หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับการทำความสะอาดบ้านหลังน้ำท่วม ฉันเลยชวนคุณแม่ไปหาที่พักผ่อนร่างกายในดินแดนแห่งมังกรสายฟ้า (ประเทศภูฏาน) ที่ๆ อากาศน่าจะดีกับสุขภาพเพราะอยู่ในปุยเมฆที่ศาสตร์ทางจีนเชื่อว่าเป็นลมหายใจมังกร เมื่อนกยักษ์บินโฉบผ่านเทือกเขา ก็เห็นเงาสะท้อนภาพสุขสันต์ เทือกเขาเขียวหมอกสีขาวนับอนันต์ เป็นของขวัญธรรมชาติในแดนดิน สนามบินแห่งชาติพาโร เป็นสนามบินที่ได้ชื่อว่าน่ากลัวที่สุด ตอนแรกฉันแปลกใจที่คุณกัปตันจอดเครื่องบินรออยู่ที่ประเทศบังคลาเทศอยู่นานหลายชั่วโมง แต่แล้วก็ถึงบางอ้อ เมื่อเครื่องบินกำลังจะบินลงสนามบินและเห็นปีกเครื่องบินเฉียดเทือกเขาหิมะลัยฝ่ามวลเมฆลงจอดในพื้นที่เล็กๆ ที่เค้าบอกว่าเป็นที่กว้างที่สุดในภูฏาน (เลยมาทำสนามบินนานาชาติ) ดังภาพประกอบด้านบนๆ สายน้ำสีมรกตระรินไหล ผ่านพงไพรก่อเริ่มเกิดทรัพย์สิน ให้ผู้คนบนเขาเข้าทำกิน ตั้งฐานถิ่นนานมาจนน่าชม ประเทศภูฏานมีภูเขาสีเขียวๆ ต้นไม้ขึ้นเต็มไปหมดเยอะมาก ภาพด้านบนๆ ที่ไม่ค่อยมีต้นไม้คือบริ...