Pranburi Trip

" Man cannot discover new oceans...   unless he has the courage to lose sight of the shore. "   -- Andre Gide quotes

ลมเอย
เอ่ยคำ
พร่ำหวาน


อีกครั้งที่ไร้นามได้ไปปราณบุรี งานนี้ต้องขอบคุณน้องๆ ในแผนกที่ช่วยจัดการเป็นธุระให้เกือบทุกอย่าง โดยเฉพาะน้องที่จัดให้ได้ไปพักพิงในที่อันแสนสวยแห่งนี้ การเดินทางคราวนี้เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ประทับใจ คือเป็นการพักผ่อนจริงๆ ชีวิตเรื่อยๆ สบายๆ ไม่ได้เป็นการไปพักแบบมีกิจกรรมมากมายให้ต้องเดินทางไปไหนต่อไหนอย่างรีบร้อนอะไร...


สราญ
สานจิต
คิดฝัน


การมาพักผ่อนแบบนี้ทำให้หวนนึกถึง คืนวันเก่าๆ สมัยยังเป็นนิสิตมหาวิทยาลัยเวลาไปออกค่าย หรือไปเฮฮาทริปกับเพื่อนๆ จำได้ว่าพวกเราไปกันหลายที่ทีเดียว โดยเฉพาะสมัยเด็กๆ ที่ไร้นามเป็นคนไม่ชอบพลาดอะไร (แปลว่าใครไปไหนก็ไปกับเค้าหมด - ถ้าว่าง) จำได้ว่าตอนเรียนปีหนึ่งจะเป็นเด็กกิจกรรมจ๋า ดูไม่มีมาดเด็กเรียนเท่าไหร่ใครๆ ก็มาคอยช่วย จนเกรดออกกระมังว่าเรียนได้ที่หนึ่งคณะเพื่อนๆ เลยเริ่มมองเราเปลี่ยนไป


ยลหมอก
หยอกเย้า
เงาจันทร์


ทริปคราวนี้นอกจากจะมานั่งเล่นกินๆ นอนๆ แล้วก็มีออกเที่ยวในบริเวณใกล้เคียงเล็กน้อย ภาพด้านบนคือภาพเขากะโหลก (วนอุทยานท้าวโกษา) ที่ไปแวะเล่นน้ำทะเล ทานน้ำมะพร้าว นั่งเก้าอี้ผ้าใบในบริเวณหาดใกล้เคียง (หาดนเรศวร) เสียดายที่หาดแถวนี้ทรายยังเป็นสีน้ำตาลและเนื้อยังไม่ค่อยละเอียดอยู่ จำได้ว่าถ้าลงใต้ไปอีกหน่อย (แถวอ่าวมะนาว) ทรายจะเป็นสีขาวเนื้อละเอียดสวยทีเดียว


คืนวัน
ผันเปลี่ยน
เวียนไป


ปกติไร้นามจะเป็นคนไม่ค่อยชอบคลุกคลีกับแมวเท่าไรนัก (เป็นคนชอบน้องหมามากกว่า) แต่ทริปคราวนี้เห็นเจ้าแมวน้อยแสนเชื่องมาคลอเคลียไปมาก็น่ารักดีเหมือนกัน (ถึงแม้เจ้าน้องแมวตัวนี้จะดูเหมือนชอบคลอเคลียหนุ่มๆ มากกว่าสาวๆ) ชอบที่มันชอบไปแอ็คท่าเท่ห์ ให้ได้ยกกล้องไปถ่ายรูปตรงโน้น ตรงนี้เหมือนรู้ใจ


ผู้คน
ค้นหา
คว้าฝัน


วันต่อมาก่อนกลับพวกเราก็ไปหาดบางปูกัน แล้วก็นั่งเรือข้ามฝั่งไปถ้ำพระยานคร เสียดายที่ด้วยความที่พักผ่อนกันตามอัธยาศัยนานไปหน่อยเลยไม่มีเวลาพอไปเดินถ้ำ แต่การไปถ้ำทางเรือก็เป็นประสบการณ์ที่ดีเหมือนกันเพราะต้องเดินลุยน้ำประมาณเข้าไปขึ้นเรือ งานนี้เลยเปียกกันพอดู ต้องคอยหนีน้องแมงกระพรุนที่ลอยไปมา ให้หลบหลีก


ยึดมั่น
สรรเสริญ
เกินใฝ่


อีกภาพนึงที่ประทับใจคือ ภาพ "เจ้าหมาทะเล" ที่พวกเราตั้งชื่อให้มันที่หาดบางปู เป็นน้องหมาที่มาวิ่งร่าเริงตลอดทางรวมถึงลงเล่นน้ำทะเล อย่างน่ารักน่าชัง จริงๆ แล้วดูเหมือนมันอยู่เป็นครอบครัวสามแม่ลูก เห็นมีถุงพลาสติกตกอยู่ก็เห็นงับแย่งกันเหมือนเล่นกันน่าเอ็นดูทีเดียว


หลงภาพ
ทราบเหงา
เศร้าใจ


การเดินทางทำให้ได้เรียนรู้ผู้คน แต่ละคนมีชีวิตมีเรื่องราวของตนเองให้ดำเนินกันไปตามเส้นทาง สิ่งแวดล้อม โชคชะตา ฯลฯ คิดๆ ไปแล้วการได้มาพักผ่อนแบบสบายๆ กับทีมงานก็เป็นเรื่องราวที่ถือว่าได้เรียนรู้อะไรๆ พอดู เหมือนๆ กับสมัยเด็กๆ ที่เคยมาเที่ยวช่วยเหลือกันกับเพื่อนสมัยเรียน


ปล่อยไซร้
ไร้ติด
จิตคลาย


เวลามองทะเล หลายๆ คนจะคิดอะไรกันนะ? สำหรับไร้นามเองมักคิดเสมอว่า การได้มองทะเลนั้นเหมือนจะเห็นขอบเขตที่คนเรายังก้าวไปไม่ถึง เรื่องราวที่บังคับไม่ได้ การผจญภัยที่น่าตื่นเต้น และการพักผ่อนแสนสบาย มีบทกวีมากมายที่ไร้นามได้แต่งไปให้กับทะเล แต่ไม่มีสักครั้งที่จะแต่งบทกวีเกี่ยวกับทะเลยามมองทะเลจริงๆ เพราะจิตใจเวลาอยู่ริมทะเลนั้น แสนสงบยิ่งนัก...

Create Date : 12 มีนาคม 2551