ย้อนรอยคืนวัน
สานฝันวันเก่า
เกินใจจะเหงา
เย้ยเย้าอารมณ์
พาลูกทีมไปชม Stanford มหาวิทยาลัยที่ฉันชื่นชอบอีกครั้ง คราวนี้ไปเที่ยวกันยามเย็นแบบไม่ได้วางแผนเลยลืมจดเบอร์โทรรุ่นน้องที่กำลังทำปริญญาเอกที่นั่นไปด้วย ไม่งั้นคงได้ชวนออกไปท่องราตรีสังสรรค์กัน (พอกลับมาก็ mesg ไปหาทีหลัง รุ่นน้องบ่นอุบเลยว่าคราวหน้าห้ามพลาดนะ - พลาดกันมาสองรอบแล้ว ^^')
มองไปสุดฟ้า
น้ำตาเกินข่ม
แต่จักไม่จม
ระทมไปไย
ตอนไปคราวนี้ฉันรีบไปซื้อ ของที่อยากหม่ำแต่ไม่ค่อยได้หม่ำตอนอยู่เมืองไทยยกใหญ่ น้องเชอร์รี่อ้วนๆ ที่นี่หวานอร่อยและถูกจริงๆ เสียดายอย่างเดียวเวลาส่วนตัวน้อยไปหน่อย (งานค่อนข้างแน่น) เลยไม่ได้มีเวลาไปฝังตัวในร้าน Border หาหนังสือที่อยากซื้อขนกลับเมืองไทย (ถ้าอยู่อังกฤษจะฝังตัวอยู่ในร้าน Waterstone)
ปลดปล่อยชีวิต
ลิขิตกันใหม่
เก็บเรื่องเศร้าใจ
ใส่ไว้วันวาน
สุดท้ายคิดว่าจะไม่ได้มีโอกาสไปดูพิพิธภัณฑ์กับเค้าเสียแล้ว trip นี้ก็ได้มีโอกาสได้ดูที่สนามบิน San Fran แถมเป็นสิ่งที่ฉันชอบด้วยคือดูอุปกรณ์การใช้ชีวิตของคนสมัยก่อน (เป็นของพวกนอร์ดิก) ซึ่งดูสวยงามอลังการทีเดียว นอกจากนั้นที่สนามบินตอนนี้ก็แอบตกแต่งไว้น่ารักตรงนึงที่แอบให้กำลังใจนักกีฬาที่กำลังจะไปแข่งโอลิมปิก
แม้ว่าวันคืน
รสขื่นขมหวาน
แต่เพียงไม่นาน
จักผ่านมันไป
Create Date : 03 สิงหาคม 2551 |
Comments