ผ่านฝนผ่านลมผ่านหนาว
ทุกคราวก็ยังมีวันใหม่
ขอเพียงมุ่งมั่นกันต่อไป
ฝันใดจักสรรได้เป็นกำนัล
'กริ๊ก'... เสียงปลดล็อคของเบรคล้อรถเข็นที่สนามบิน 'ถึงเวลาแล้วสินะที่เราจะต้องออกเดินทางอีกครั้ง'
พอเจ้ากระเป๋าหมูใบอ้วน ถูกลำเลียงไปขึ้นเครื่อง เธอก็ถือกระเป๋าสะพายใบกระทัดรัดติดตัวเดินต่อไป 'เหงาจัง' เธอคิด... 'ทำไม ต้องไปไหนคนเดียวตลอดเวลาเลยนะ'
ฉันหยุดยืนบนทางเลื่อนปล่อยให้มันพาไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางอันคดเคี้ยวที่ถูกสร้างไว้ให้ไปตาม 'ทำไมเธอถึงดูเหงาจัง' ฉันคิด 'ไปคนเดียวน่ะดีออก สบายดี อยากทำอะไรก็ทำ ชีวิตก็เป็นของเรา'
ก้าวแรกที่กล้าก้าวย่าง
พาห่างจุดเดิมเพื่อเติมฝัน
ยากนักหักใจไม่หวาดหวั่น
เชื่อมั่นกัดฟันหันจากมา
แล้วเราก็มองออกนอกหน้าต่าง เพื่อดูเมืองที่เคยอยู่เป็นครั้งสุดท้าย ภาพที่เราเห็นไม่เหมือนภาพที่เราคิด
เมืองที่ถนนช่างสับสนวุ่นวายเวลาที่เราอาศัยอยู่ข้างใน กลับดูเป็นผังแบบง่ายๆ พอมองไกลออกมา
ใจหายเหรอ' เธอถาม... 'จะไม่ได้กลับไปอีกแล้วรู้ไหม?'
ฉันเห็นเธอซึมๆ เลยยิ้มชวนคุย 'อย่าอ่อนไหวนักเลย ชีวิต ต้องมีการเปลี่ยนแปลงกันบ้างเป็นธรรมดา'
จึงเกิดก้าวใหม่ก้าวต่อไป
ทีละนิดจนไกลไปสุดหล้า
ลบรอยหงอยเหงาเจ้าน้ำตา
วันล้าพาหายคลายกังวล
พอล้อเครื่องบินแตะพื้น เราก็เข้าไปรายงานตัวกับด่านตรวจคนเข้าเมือง 'ที่นี่สินะ... บ้านใหม่ของเรา'
เธอหยิบกระเป๋าขึ้นรถเข็น... มองหาข้อมูลการเดินทางเข้าตัวเมือง แต่ละประเทศจะมีเอกลักษณ์ของตัวเอง.'ที่นี่มีระบบขนส่งที่น่าสนใจจัง' เธอยิ้มให้กับความแปลกใหม่ 'ต้องทำความรู้จักให้ดีเพราะต้องอยู่อีกนาน' แล้วเธอก็ก้าวขึ้นรถไฟพิเศษ มองผู้คนรอบตัวมากมาย บ้างหัวเราะพูดคุยสนุกสนาน บ้างก็เคร่งเครียด บ้างก็ซึมเศร้า หลากหลายอารมณ์ในประเทศที่ต่างกับที่เดิมทั้งภาษา วัฒนธรรม การแต่งกาย ฯลฯ แต่ผู้คนแปลกหน้ารอบกายกลับให้ความรู้สึกที่คุ้นเคยได้ในความแตกต่าง บรรยากาศดูอบอุ่นอีกครั้ง 'คนเราทุกคนไม่ว่าที่ไหนก็เป็นคนนะ' แล้วเธอก็ยิ้ม...
ฉันมองเห็นความอบอุ่นในรอยยิ้มของเธอ 'ดีละหล่ะ ถ้าหัวใจพร้อมเปิดรับเรื่องดีๆ สิ่งดีๆ ก็จะเข้ามาให้เห็น' แล้วฉันก็เลิกมองกระจกหน้าต่างรถไฟ เตรียมพร้อมที่จะพาตัวเราก้าวไปด้วยกัน
นับอนันต์ฝันเริ่มเพียงกล้าก้าว
เหน็บหนาวคราวใดอย่าไปสน
เปิดใจรับได้ไม่หมองหม่น
สร้างถนนที่อบอุ่นจากข้างใน
เรียงร้อยเป็นทางวางจนดี
พร้อมที่จะพิสูจน์รับฝันใหม่
ทุกทุกครั้งที่เริ่มฝันสิ่งใด
จักก้าวได้จากหนึ่งถึงอนันต์ ๚
-- ไร้นาม
แรงบันดาลใจจาก
1. "One thousand miles of journey starts with one step" -- Lao Tzu
2. The god themselves (Isaac Asimov): เธอ และ ฉัน คือบุคลิกมุมมองที่แตกต่างในตัวคนๆ เดียวกัน (เรา)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เธอ"วิตกเป็นกังวลหนทางใหม่
เป็นอย่างไรหากเปลี่ยวดายคล้ายกับเหงา
จากเพื่อนมิตรผิดที่อยู่อู่เคยเนา
สุดคาดเดาจึงหวั่นไหวใจหวาดกลัว
"ฉัน"เตรียมพร้อมยอมรับสรรพสิ่ง
ความเป็นจริงจึงเข้าใจได้ถ้วนทั่ว
ความเปลี่ยนแปลงมิใช่ว่าเรื่องน่ากลัว
เพียงรู้ตัวตั้งต้นหนทางไป
เธอกับฉันพลันคิดผูกจิตร่วม
โดยใจรวมพร้อมเผชิญก้าวเดินใหม่
เราจะก้าวและก้าวก้าวต่อไป
สิ่งใดใดจะมุ่งมั่น"เธอฉันเรา"
-- Noppy B Good
๏ "เธอ" หวั่นไหวแรกก้าว กังวล
เหงาเปลี่ยวใจสับสน อ่อนล้า
เดียวดายพ่ายใจตน พันผูก อดีตเอย
ง่ายเปลี่ยนเวียนกลัวกล้า เฉกนี้ "อารมณ์" ๚
๏ "ฉัน" ตรองพิศภาพพร้อม ยอมเดิน
ผันเปลี่ยนเพียงพบเผชิญ ตระหนักได้
จารจิตสู่ความเจริญ ทุกย่าง ก้าวแล
คงมั่นมิหวั่นไซร้ เฉกนี้ "สติ" คน ๚
๏ เธอ-ฉัน "เรา" ร่วมก้าว กันไป
พันผูกเกลียวเกี่ยวใจ มุ่งหน้า
แม้เหน็ดเหนื่อยเพียงใด ยามช่วย กันนา
ร่วมจิตมั่นไม่อ่อนล้า จักก้าวถึงฝัน๚
-- ไร้นาม
โอบปีกเธอด้วยไอรักถักทอทาบ
ให้อิ่มอาบในห้วงหนาวคราวห่างหาย
ความห่วงใยไปคุ้มครองต้องใจกาย
สู่จุดหมายข้ามหนทางอย่างเปรมปรีดิ์
เฝ้ารอคอยเธอคืนรังอีกครั้งแล้ว
เพียงดวงแก้วแต่งเติมไว้ใช่แสร้งสี
ด้วยน้ำมิตรหมายผูกพันมั่นไมตรี
ใครคนนี้ยังรอรับเธอกลับมา ...
-- ศาลาไทย
๏ ด้วยปีกรักโอบไว้.......อุ่นไอ
ส่งสู่เพื่อนห่างไกล........สุดหล้า
รอยใจหนึ่งด้วยใจ.........ปันแบ่ง เรานา
จนข้ามเขตขอบฟ้า........เปี่ยมล้นไมตรี ๚
-- ไร้นาม
๏ น้ำตาหยาดหยดแล้ว......ล่วงไป
เพื่อเปิดตามองไกล..........สุดหล้า
ลบม่านหมอกบังใจ...........ไหวอ่อน หายเอย
แล้วมุ่งไปข้างหน้า............เพื่อกล้าคว้าฝัน ๚
๏ ขุนเขาสูงสุดฟ้า............เพียงใด
จักมุ่งปีนขึ้นไป...............ไม่ล้า
เพียงตั้งมั่นฝันไกล..........มิหวั่น
กล้าหยิบเอื้อมไขว่คว้า.....จักได้ดังหวัง ๚
-- ไร้นาม
๏ ผลพืชโปรยหว่านลงดิน......รดด้วยวาริน
เพื่อรอวันงอกออกมา
๏ ต้นกล้าท้าประจักษ์ตา........ผลิแย้มแต้มค่า
แทนคุณสายน้ำที่พลี
๏ เติบใหญ่ไพรเขียวขจี.........คุณค่ามากมี
เกิดดอกออกผลจารปัน
๏ ส่งออกคืนเป็นกำนัล..........ชุ่มชื่นชีวัน
โอ้มอุ้มคุ้มพื้นคืนคุณ ๚
-- ไร้นาม
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จุดหมาย-จุดเริ่มต้น
จุดหมายปลายทางอย่างเธอฝัน
ด้วยตั้งมั่นไม่หวาดหวั่นจึงไปถึง
ขอยินดีให้กับเธออีกครั้งหนึ่ง
ในวันซึ่งถึงอิ่มเอมเปรมปรีดา
"เจ้าตัวโชคดี" คือชื่อที่ฉันตั้งให้ 'ลูกดอกหญ้า' สีขาวๆ ปุกปุยที่ปลิวไปมาในอากาศตามแรงลม ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ
ที่ฉันเรียกมันว่า เจ้าตัวโชคดี ก็เพราะว่า มันไม่เคยรู้โชคชะตาของมันว่า กระแสของลมจะพามันไปตกลงยังที่ไหน...
ลมอุ่นเอยเพยพัดปัดความหนาว
ใต้แสงดาวพราวพร่างสร้างหรรษา
ตลอดทางที่ย่างพ้นจนผ่านมา
เรียนรู้ค่าร้อยรับมาเข้าใส่ใจ
'ตัวเล็ก' เป็นเจ้าตัวโชคดีตัวสุดท้ายที่เกาะ 'คุณแม่ดอกหญ้า' งอแง ไม่ยอมออกจากต้น ด้วยความที่กลัวจะไปหลงทางบนท้องฟ้ากว้างใหญ่ แล้วโดน 'คุณลม' ใจร้ายรังแกกลั่นแกล้งพาไปทิ้งที่ๆ น่ากลัว
"ไปเถอะตัวเล็ก" คุณแม่ดอกหญ้ากล่าวปลอบใจ...
"ถ้าลูกไม่ยอมไป ลูกก็จะเหี่ยวแห้งตายไปโดยที่ไม่มีโอกาสได้เห็นโลกอันกว้างใหญ่... ไม่มีโอกาสไปเสี่ยงโชคว่าเจ้าอาจจะอยู่รอดและเติบโต... แต่ถ้าลูกลองไปดู... สิ่งที่ลูกกลัวอาจจะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ลูกคิด"
สิ่งดีร้ายรายถนนผจญผ่าน
ดังนิทานฝันวันวานจารจิตไว้
มีขึ้นลงปลงปล่อยว่างวางท้อไป
สุขทุกข์ใดไม่เคยล้มคงหยัดยืน
และแล้ว เจ้าตัวเล็กก็ตัดสินใจรวบรวมความกล้า ค่อยๆ ปล่อยมือจากคุณแม่ดอกหญ้า แล้วปล่อยให้ตัวเองล่องลอยไปตามกระแสลม...
"เจ้าอยากไปที่ไหน?" คุณลมผู้ที่หน้าตาน่ากลัว (แต่กลับน้ำเสียงใจดี) ถาม... "ผมมีสิทธิ์เลือก _จุดหมาย_ ของผมด้วยหรือ?" เจ้าตัวเล็กถามกลับด้วยน้ำเสียง งง งง...
"ได้สิ" คุณลมตอบ "พวกข้าชนเผ่าลม มีหลายกระแส และพัดพาไปในทิศทางต่างๆ กัน... ดังนั้น ถ้าเจ้ารู้จุดหมายของเจ้า เจ้าก็จะรู้เองว่า ควรจะต้องเกาะไปกับ ลมตนไหน"
สดับเสียงเพียงพรายพริ้วปลิวกระซิบ
แดนสรวงทิพย์ลวงล่อลงหลงยากฝืน
เพลินภาพหลอกออกจากทางกลับรู้คืน
ด้วยจิตตื่นฟื้นคิดได้ไม่พลาดไป
"ผมไม่รู้" เจ้าตัวเล็กตอบ...
"เจ้ารู้... แต่เจ้าไม่กล้าเลือก... รู้ไหมถ้าเจ้าไม่ตัดสินใจเลือกเส้นทางให้กับชิวิตของเจ้าเอง ข้าเองก็กำลังพัดพาเจ้าไปเรื่อยๆ จนอาจต้องไปลงในที่ๆ ไม่ใช่จุดหมายที่เจ้าอยากไป"
... "อืม... ผมอยากไปลงในที่ๆ ผมเติบโตต่อไปได้อย่างมีความสุข" เจ้าตัวเล็กค่อยๆ บอกความคิดง่ายๆ ในใจออกมา
"นั่นแหล่ะ... แค่นั้นเองที่ข้าอยากรู้... ข้าเป็นลมที่พัดไปหาทะเลซึ่งจะพาเจ้าไปผิดทาง โชคดีที่เจ้าบอกข้าไม่สายเกินไป อ่ะ... ข้าส่งเจ้าให้กับลมตะวันตกสายข้างๆ ไว้นี้ละกัน" คุณลมกล่าวส่งท้าย
แล้วจากไป
จนก้าวถึงซึ่งจุดหมายปลายแห่งฝัน
ด้วยมุ่งมั่นไม่หวั่นแม้ไกลแค่ไหน
สร้างสำเร็จเสร็จควรค่าน่าภูมิใจ
ขวากหนามใดภัยเภทพ้นผจญมา
เจ้าตัวเล็กเกาะคุณลมทิศทางต่างๆ ผจญภัยมาเรื่อยๆ ตามรายทางก็เห็นเพื่อนๆ หลายๆ ตัวลอยล่องกันไปในทิศทางๆ
บ้างก็เกาะคุณลมผิดไปลงในที่ๆ ไม่สามารถทำให้ตัวเองเติบโตได้
บ้างก็เลือกให้ลมพัดไปมา เรื่อยๆ ไม่ยอมลง ณ. ที่ใดที่หนึ่งจนต้องเหี่ยวแห้งจากไป หรือ บ้างก็รีบร้อนลงไปในที่ๆ คิดว่าพอจะเติบโตได้
แต่กลับไม่มีความสุขเมื่อลงถึง
เจ้าตัวเล็กโชคดีที่รู้จักตัวเอง เลยบอกคุณลมต่างๆ ที่เจอถึงจุดหมายที่ตัดสินใจเลือกไป และในที่สุดก็ได้ลงถึงข้างลำธารเล็กๆ ชายป่าสีเขียวที่สวยงาม... เพื่อรอที่จะเติบโตต่อไป
หากจุดหมายนั้นหาใช่ปลายสุดฝัน
ด้วยคืนวันยังผันไปให้ค้นหา
เปิดตามองตรองภาพจริงสิ่งข้างหน้า
ล้วนมีค่าให้เกิดกล้าก้าวต่อไป
เพียงจุดเริ่มเติมแต่งแต้มแย้มยวนยิ้ม
ชวนลองลิ้มชิมชีวิตสุดคิดได้
ขอเธอก้าวต่ออีกครั้งด้วยสุขใจ
สร้างฝันใฝ่แล้วคว้าไขว่ได้อีกครา ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฉันขอเป็นกำลังใจให้คนกล้า
เติมศรัทธาเพื่อสู่ฝันอันสวยสม
ยังยืนอยู่ ณ ตรงนี้อย่างชื่นชม
เธออาจล้มแต่ลุกได้ใช่หมดทาง
เถิดคนดี...
อุปสรรคชีวิตนี้ย่อมมีบ้าง
ตราบเท่าที่หัวใจไม่จืดจาง
เธอย่อมย่างหยัดยืนคืนอีกคราว
ก้าวไปเถิด...
สิ่งที่เกิดคือทางที่เธอเลือกก้าว
ร่องรอยแห่งความหวังแม้ร้อนร้าว
แต่ทางยาวนี้มีฝันอันเรืองรอง ...
จากคุณ : ศาลาไทย (salathai)
โลกใบใหญ่หนทางช่างหลากหลาย
ฝันเรียงรายให้เก็บเกี่ยวอยู่ทุกหน
ชีวิตก้าวเดินไปด้วยใจตน
อันเปี่ยมล้นความหวังดังฝันใฝ่...
แม้ก้าวพลาดไปบ้างอย่าท้อถอย
สิ่งเล็กน้อยเศษเสี้ยวอุปสรรค
เมื่อหมดแรงก้าวต่อให้หยุดพัก
เติมไอรักใจแกร่งแล้วก้าวเดิน...
จากคุณ : ใบเตยหอม
จุดหมาย
มากมายทายท้าคนกล้าหาญ
เป็นรูปร่างฝันอันตระการ
จุดเริ่มต้นสานสมมานเอย ฯ
จากคุณ : พิราบเงิน
สร้างฝันใฝ่ แล้วคว้าไขว่ ได้อีกครั้ง
มีชีวิต ย่อมมีหวัง จะเดินหน้า
จุดหมาย ที่แสนไกล สุดสายตา
เริ่มด้วยจุด ไฟกล้า...ในใจเรา
จากคุณ : Pen (จันทร์เพ็ญ จันทนา)
หนทางไกล...
ก้าวเถิดใจอย่าท้อไปใฝ่ฝันกล้า
ทีละนิดค่อยค่อยสร้างทางเรื่อยมา
เพื่อไปหาค่าที่หวังดังใจปอง
จากคุณ : ไร้นาม
ชมชอบนาม "ใบเตยหอม" งามไทยรักษ์
สร้างศรีศักดิ์อักษราเสียงเรียงสวยสม
ประทับใจในความง่ายจึงหมายชม
ด้วยนิยมชื่อไทยแท้แต่เดิมมา
จากคุณ : ไร้นาม
ชมชอบนาม "ใบเตยหอม" งามไทยรักษ์
สร้างศรีศักดิ์อักษราเสียงเรียงสวยสม
ประทับใจในความง่ายจึงหมายชม
ด้วยนิยมชื่อไทยแท้แต่เดิมมา
จากคุณ : ไร้นาม
จุดหมายหนึ่งถึงจึงเริ่มเติมต่อฝัน
สร้างสีสันชีวิตคนด้วยหมายใฝ่
ทุกทุกคราที่สำเร็จเสร็จเรื่องใด
มองต่อไปสร้างฝันใหม่เริ่มอีกครา
จากคุณ : ไร้นาม
ขอขอบคุณในภาพสวยด้วยงามนัก
ชวนพิงพักให้พลันหายคลายอ่อนล้า
พอแรงตนจนกำลังกลับคืนมา
แล้วก้าวกล้าเดินมุ่งหน้าหาฝันไป
จากคุณ : ไร้นาม
จุดหมายปลายทางคนดี
มีที่พักพิงอิ่มไว้
หนทางกว้างใหญ่แสนไกล
ก้าวไปก้าวไปเถิดเธอ
หากล้มหยุดพักสักนิด
ครวญคิดจิตมั่นหมั่นเสมอ
จุดหมายไม่ไกลนะเกลอ
เริ่มต้นอย่าเผลอถึงเอง
จากคุณ : รสา รสา
จุดหมายไม่ไกลเกินฝัน
ด้วยตั้งใจมั่นจักถึง
เริ่มต้นควรเลือกทางหนึ่ง
แล้วจึงมุ่งหน้าก้าวไป
หากพลั้งพลาดหลงผิดลง
ปล่อยปลงวางเริ่มต้นใหม่
ชีวิตเรานั้นยังอีกไกล
อย่าท้อใจมีวันใหม่ให้เธอ
จากคุณ : ไร้นาม
ทุกคราวก็ยังมีวันใหม่
ขอเพียงมุ่งมั่นกันต่อไป
ฝันใดจักสรรได้เป็นกำนัล
'กริ๊ก'... เสียงปลดล็อคของเบรคล้อรถเข็นที่สนามบิน 'ถึงเวลาแล้วสินะที่เราจะต้องออกเดินทางอีกครั้ง'
พอเจ้ากระเป๋าหมูใบอ้วน ถูกลำเลียงไปขึ้นเครื่อง เธอก็ถือกระเป๋าสะพายใบกระทัดรัดติดตัวเดินต่อไป 'เหงาจัง' เธอคิด... 'ทำไม ต้องไปไหนคนเดียวตลอดเวลาเลยนะ'
ฉันหยุดยืนบนทางเลื่อนปล่อยให้มันพาไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางอันคดเคี้ยวที่ถูกสร้างไว้ให้ไปตาม 'ทำไมเธอถึงดูเหงาจัง' ฉันคิด 'ไปคนเดียวน่ะดีออก สบายดี อยากทำอะไรก็ทำ ชีวิตก็เป็นของเรา'
ก้าวแรกที่กล้าก้าวย่าง
พาห่างจุดเดิมเพื่อเติมฝัน
ยากนักหักใจไม่หวาดหวั่น
เชื่อมั่นกัดฟันหันจากมา
แล้วเราก็มองออกนอกหน้าต่าง เพื่อดูเมืองที่เคยอยู่เป็นครั้งสุดท้าย ภาพที่เราเห็นไม่เหมือนภาพที่เราคิด
เมืองที่ถนนช่างสับสนวุ่นวายเวลาที่เราอาศัยอยู่ข้างใน กลับดูเป็นผังแบบง่ายๆ พอมองไกลออกมา
ใจหายเหรอ' เธอถาม... 'จะไม่ได้กลับไปอีกแล้วรู้ไหม?'
ฉันเห็นเธอซึมๆ เลยยิ้มชวนคุย 'อย่าอ่อนไหวนักเลย ชีวิต ต้องมีการเปลี่ยนแปลงกันบ้างเป็นธรรมดา'
จึงเกิดก้าวใหม่ก้าวต่อไป
ทีละนิดจนไกลไปสุดหล้า
ลบรอยหงอยเหงาเจ้าน้ำตา
วันล้าพาหายคลายกังวล
พอล้อเครื่องบินแตะพื้น เราก็เข้าไปรายงานตัวกับด่านตรวจคนเข้าเมือง 'ที่นี่สินะ... บ้านใหม่ของเรา'
เธอหยิบกระเป๋าขึ้นรถเข็น... มองหาข้อมูลการเดินทางเข้าตัวเมือง แต่ละประเทศจะมีเอกลักษณ์ของตัวเอง.'ที่นี่มีระบบขนส่งที่น่าสนใจจัง' เธอยิ้มให้กับความแปลกใหม่ 'ต้องทำความรู้จักให้ดีเพราะต้องอยู่อีกนาน' แล้วเธอก็ก้าวขึ้นรถไฟพิเศษ มองผู้คนรอบตัวมากมาย บ้างหัวเราะพูดคุยสนุกสนาน บ้างก็เคร่งเครียด บ้างก็ซึมเศร้า หลากหลายอารมณ์ในประเทศที่ต่างกับที่เดิมทั้งภาษา วัฒนธรรม การแต่งกาย ฯลฯ แต่ผู้คนแปลกหน้ารอบกายกลับให้ความรู้สึกที่คุ้นเคยได้ในความแตกต่าง บรรยากาศดูอบอุ่นอีกครั้ง 'คนเราทุกคนไม่ว่าที่ไหนก็เป็นคนนะ' แล้วเธอก็ยิ้ม...
ฉันมองเห็นความอบอุ่นในรอยยิ้มของเธอ 'ดีละหล่ะ ถ้าหัวใจพร้อมเปิดรับเรื่องดีๆ สิ่งดีๆ ก็จะเข้ามาให้เห็น' แล้วฉันก็เลิกมองกระจกหน้าต่างรถไฟ เตรียมพร้อมที่จะพาตัวเราก้าวไปด้วยกัน
นับอนันต์ฝันเริ่มเพียงกล้าก้าว
เหน็บหนาวคราวใดอย่าไปสน
เปิดใจรับได้ไม่หมองหม่น
สร้างถนนที่อบอุ่นจากข้างใน
เรียงร้อยเป็นทางวางจนดี
พร้อมที่จะพิสูจน์รับฝันใหม่
ทุกทุกครั้งที่เริ่มฝันสิ่งใด
จักก้าวได้จากหนึ่งถึงอนันต์ ๚
-- ไร้นาม
แรงบันดาลใจจาก
1. "One thousand miles of journey starts with one step" -- Lao Tzu
2. The god themselves (Isaac Asimov): เธอ และ ฉัน คือบุคลิกมุมมองที่แตกต่างในตัวคนๆ เดียวกัน (เรา)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เธอ"วิตกเป็นกังวลหนทางใหม่
เป็นอย่างไรหากเปลี่ยวดายคล้ายกับเหงา
จากเพื่อนมิตรผิดที่อยู่อู่เคยเนา
สุดคาดเดาจึงหวั่นไหวใจหวาดกลัว
"ฉัน"เตรียมพร้อมยอมรับสรรพสิ่ง
ความเป็นจริงจึงเข้าใจได้ถ้วนทั่ว
ความเปลี่ยนแปลงมิใช่ว่าเรื่องน่ากลัว
เพียงรู้ตัวตั้งต้นหนทางไป
เธอกับฉันพลันคิดผูกจิตร่วม
โดยใจรวมพร้อมเผชิญก้าวเดินใหม่
เราจะก้าวและก้าวก้าวต่อไป
สิ่งใดใดจะมุ่งมั่น"เธอฉันเรา"
-- Noppy B Good
๏ "เธอ" หวั่นไหวแรกก้าว กังวล
เหงาเปลี่ยวใจสับสน อ่อนล้า
เดียวดายพ่ายใจตน พันผูก อดีตเอย
ง่ายเปลี่ยนเวียนกลัวกล้า เฉกนี้ "อารมณ์" ๚
๏ "ฉัน" ตรองพิศภาพพร้อม ยอมเดิน
ผันเปลี่ยนเพียงพบเผชิญ ตระหนักได้
จารจิตสู่ความเจริญ ทุกย่าง ก้าวแล
คงมั่นมิหวั่นไซร้ เฉกนี้ "สติ" คน ๚
๏ เธอ-ฉัน "เรา" ร่วมก้าว กันไป
พันผูกเกลียวเกี่ยวใจ มุ่งหน้า
แม้เหน็ดเหนื่อยเพียงใด ยามช่วย กันนา
ร่วมจิตมั่นไม่อ่อนล้า จักก้าวถึงฝัน๚
-- ไร้นาม
โอบปีกเธอด้วยไอรักถักทอทาบ
ให้อิ่มอาบในห้วงหนาวคราวห่างหาย
ความห่วงใยไปคุ้มครองต้องใจกาย
สู่จุดหมายข้ามหนทางอย่างเปรมปรีดิ์
เฝ้ารอคอยเธอคืนรังอีกครั้งแล้ว
เพียงดวงแก้วแต่งเติมไว้ใช่แสร้งสี
ด้วยน้ำมิตรหมายผูกพันมั่นไมตรี
ใครคนนี้ยังรอรับเธอกลับมา ...
-- ศาลาไทย
๏ ด้วยปีกรักโอบไว้.......อุ่นไอ
ส่งสู่เพื่อนห่างไกล........สุดหล้า
รอยใจหนึ่งด้วยใจ.........ปันแบ่ง เรานา
จนข้ามเขตขอบฟ้า........เปี่ยมล้นไมตรี ๚
-- ไร้นาม
๏ น้ำตาหยาดหยดแล้ว......ล่วงไป
เพื่อเปิดตามองไกล..........สุดหล้า
ลบม่านหมอกบังใจ...........ไหวอ่อน หายเอย
แล้วมุ่งไปข้างหน้า............เพื่อกล้าคว้าฝัน ๚
๏ ขุนเขาสูงสุดฟ้า............เพียงใด
จักมุ่งปีนขึ้นไป...............ไม่ล้า
เพียงตั้งมั่นฝันไกล..........มิหวั่น
กล้าหยิบเอื้อมไขว่คว้า.....จักได้ดังหวัง ๚
-- ไร้นาม
๏ ผลพืชโปรยหว่านลงดิน......รดด้วยวาริน
เพื่อรอวันงอกออกมา
๏ ต้นกล้าท้าประจักษ์ตา........ผลิแย้มแต้มค่า
แทนคุณสายน้ำที่พลี
๏ เติบใหญ่ไพรเขียวขจี.........คุณค่ามากมี
เกิดดอกออกผลจารปัน
๏ ส่งออกคืนเป็นกำนัล..........ชุ่มชื่นชีวัน
โอ้มอุ้มคุ้มพื้นคืนคุณ ๚
-- ไร้นาม
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จุดหมาย-จุดเริ่มต้น
จุดหมายปลายทางอย่างเธอฝัน
ด้วยตั้งมั่นไม่หวาดหวั่นจึงไปถึง
ขอยินดีให้กับเธออีกครั้งหนึ่ง
ในวันซึ่งถึงอิ่มเอมเปรมปรีดา
"เจ้าตัวโชคดี" คือชื่อที่ฉันตั้งให้ 'ลูกดอกหญ้า' สีขาวๆ ปุกปุยที่ปลิวไปมาในอากาศตามแรงลม ในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ
ที่ฉันเรียกมันว่า เจ้าตัวโชคดี ก็เพราะว่า มันไม่เคยรู้โชคชะตาของมันว่า กระแสของลมจะพามันไปตกลงยังที่ไหน...
ลมอุ่นเอยเพยพัดปัดความหนาว
ใต้แสงดาวพราวพร่างสร้างหรรษา
ตลอดทางที่ย่างพ้นจนผ่านมา
เรียนรู้ค่าร้อยรับมาเข้าใส่ใจ
'ตัวเล็ก' เป็นเจ้าตัวโชคดีตัวสุดท้ายที่เกาะ 'คุณแม่ดอกหญ้า' งอแง ไม่ยอมออกจากต้น ด้วยความที่กลัวจะไปหลงทางบนท้องฟ้ากว้างใหญ่ แล้วโดน 'คุณลม' ใจร้ายรังแกกลั่นแกล้งพาไปทิ้งที่ๆ น่ากลัว
"ไปเถอะตัวเล็ก" คุณแม่ดอกหญ้ากล่าวปลอบใจ...
"ถ้าลูกไม่ยอมไป ลูกก็จะเหี่ยวแห้งตายไปโดยที่ไม่มีโอกาสได้เห็นโลกอันกว้างใหญ่... ไม่มีโอกาสไปเสี่ยงโชคว่าเจ้าอาจจะอยู่รอดและเติบโต... แต่ถ้าลูกลองไปดู... สิ่งที่ลูกกลัวอาจจะไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ลูกคิด"
สิ่งดีร้ายรายถนนผจญผ่าน
ดังนิทานฝันวันวานจารจิตไว้
มีขึ้นลงปลงปล่อยว่างวางท้อไป
สุขทุกข์ใดไม่เคยล้มคงหยัดยืน
และแล้ว เจ้าตัวเล็กก็ตัดสินใจรวบรวมความกล้า ค่อยๆ ปล่อยมือจากคุณแม่ดอกหญ้า แล้วปล่อยให้ตัวเองล่องลอยไปตามกระแสลม...
"เจ้าอยากไปที่ไหน?" คุณลมผู้ที่หน้าตาน่ากลัว (แต่กลับน้ำเสียงใจดี) ถาม... "ผมมีสิทธิ์เลือก _จุดหมาย_ ของผมด้วยหรือ?" เจ้าตัวเล็กถามกลับด้วยน้ำเสียง งง งง...
"ได้สิ" คุณลมตอบ "พวกข้าชนเผ่าลม มีหลายกระแส และพัดพาไปในทิศทางต่างๆ กัน... ดังนั้น ถ้าเจ้ารู้จุดหมายของเจ้า เจ้าก็จะรู้เองว่า ควรจะต้องเกาะไปกับ ลมตนไหน"
สดับเสียงเพียงพรายพริ้วปลิวกระซิบ
แดนสรวงทิพย์ลวงล่อลงหลงยากฝืน
เพลินภาพหลอกออกจากทางกลับรู้คืน
ด้วยจิตตื่นฟื้นคิดได้ไม่พลาดไป
"ผมไม่รู้" เจ้าตัวเล็กตอบ...
"เจ้ารู้... แต่เจ้าไม่กล้าเลือก... รู้ไหมถ้าเจ้าไม่ตัดสินใจเลือกเส้นทางให้กับชิวิตของเจ้าเอง ข้าเองก็กำลังพัดพาเจ้าไปเรื่อยๆ จนอาจต้องไปลงในที่ๆ ไม่ใช่จุดหมายที่เจ้าอยากไป"
... "อืม... ผมอยากไปลงในที่ๆ ผมเติบโตต่อไปได้อย่างมีความสุข" เจ้าตัวเล็กค่อยๆ บอกความคิดง่ายๆ ในใจออกมา
"นั่นแหล่ะ... แค่นั้นเองที่ข้าอยากรู้... ข้าเป็นลมที่พัดไปหาทะเลซึ่งจะพาเจ้าไปผิดทาง โชคดีที่เจ้าบอกข้าไม่สายเกินไป อ่ะ... ข้าส่งเจ้าให้กับลมตะวันตกสายข้างๆ ไว้นี้ละกัน" คุณลมกล่าวส่งท้าย
แล้วจากไป
จนก้าวถึงซึ่งจุดหมายปลายแห่งฝัน
ด้วยมุ่งมั่นไม่หวั่นแม้ไกลแค่ไหน
สร้างสำเร็จเสร็จควรค่าน่าภูมิใจ
ขวากหนามใดภัยเภทพ้นผจญมา
เจ้าตัวเล็กเกาะคุณลมทิศทางต่างๆ ผจญภัยมาเรื่อยๆ ตามรายทางก็เห็นเพื่อนๆ หลายๆ ตัวลอยล่องกันไปในทิศทางๆ
บ้างก็เกาะคุณลมผิดไปลงในที่ๆ ไม่สามารถทำให้ตัวเองเติบโตได้
บ้างก็เลือกให้ลมพัดไปมา เรื่อยๆ ไม่ยอมลง ณ. ที่ใดที่หนึ่งจนต้องเหี่ยวแห้งจากไป หรือ บ้างก็รีบร้อนลงไปในที่ๆ คิดว่าพอจะเติบโตได้
แต่กลับไม่มีความสุขเมื่อลงถึง
เจ้าตัวเล็กโชคดีที่รู้จักตัวเอง เลยบอกคุณลมต่างๆ ที่เจอถึงจุดหมายที่ตัดสินใจเลือกไป และในที่สุดก็ได้ลงถึงข้างลำธารเล็กๆ ชายป่าสีเขียวที่สวยงาม... เพื่อรอที่จะเติบโตต่อไป
หากจุดหมายนั้นหาใช่ปลายสุดฝัน
ด้วยคืนวันยังผันไปให้ค้นหา
เปิดตามองตรองภาพจริงสิ่งข้างหน้า
ล้วนมีค่าให้เกิดกล้าก้าวต่อไป
เพียงจุดเริ่มเติมแต่งแต้มแย้มยวนยิ้ม
ชวนลองลิ้มชิมชีวิตสุดคิดได้
ขอเธอก้าวต่ออีกครั้งด้วยสุขใจ
สร้างฝันใฝ่แล้วคว้าไขว่ได้อีกครา ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฉันขอเป็นกำลังใจให้คนกล้า
เติมศรัทธาเพื่อสู่ฝันอันสวยสม
ยังยืนอยู่ ณ ตรงนี้อย่างชื่นชม
เธออาจล้มแต่ลุกได้ใช่หมดทาง
เถิดคนดี...
อุปสรรคชีวิตนี้ย่อมมีบ้าง
ตราบเท่าที่หัวใจไม่จืดจาง
เธอย่อมย่างหยัดยืนคืนอีกคราว
ก้าวไปเถิด...
สิ่งที่เกิดคือทางที่เธอเลือกก้าว
ร่องรอยแห่งความหวังแม้ร้อนร้าว
แต่ทางยาวนี้มีฝันอันเรืองรอง ...
จากคุณ : ศาลาไทย (salathai)
โลกใบใหญ่หนทางช่างหลากหลาย
ฝันเรียงรายให้เก็บเกี่ยวอยู่ทุกหน
ชีวิตก้าวเดินไปด้วยใจตน
อันเปี่ยมล้นความหวังดังฝันใฝ่...
แม้ก้าวพลาดไปบ้างอย่าท้อถอย
สิ่งเล็กน้อยเศษเสี้ยวอุปสรรค
เมื่อหมดแรงก้าวต่อให้หยุดพัก
เติมไอรักใจแกร่งแล้วก้าวเดิน...
จากคุณ : ใบเตยหอม
จุดหมาย
มากมายทายท้าคนกล้าหาญ
เป็นรูปร่างฝันอันตระการ
จุดเริ่มต้นสานสมมานเอย ฯ
จากคุณ : พิราบเงิน
สร้างฝันใฝ่ แล้วคว้าไขว่ ได้อีกครั้ง
มีชีวิต ย่อมมีหวัง จะเดินหน้า
จุดหมาย ที่แสนไกล สุดสายตา
เริ่มด้วยจุด ไฟกล้า...ในใจเรา
จากคุณ : Pen (จันทร์เพ็ญ จันทนา)
หนทางไกล...
ก้าวเถิดใจอย่าท้อไปใฝ่ฝันกล้า
ทีละนิดค่อยค่อยสร้างทางเรื่อยมา
เพื่อไปหาค่าที่หวังดังใจปอง
จากคุณ : ไร้นาม
ชมชอบนาม "ใบเตยหอม" งามไทยรักษ์
สร้างศรีศักดิ์อักษราเสียงเรียงสวยสม
ประทับใจในความง่ายจึงหมายชม
ด้วยนิยมชื่อไทยแท้แต่เดิมมา
จากคุณ : ไร้นาม
ชมชอบนาม "ใบเตยหอม" งามไทยรักษ์
สร้างศรีศักดิ์อักษราเสียงเรียงสวยสม
ประทับใจในความง่ายจึงหมายชม
ด้วยนิยมชื่อไทยแท้แต่เดิมมา
จากคุณ : ไร้นาม
จุดหมายหนึ่งถึงจึงเริ่มเติมต่อฝัน
สร้างสีสันชีวิตคนด้วยหมายใฝ่
ทุกทุกคราที่สำเร็จเสร็จเรื่องใด
มองต่อไปสร้างฝันใหม่เริ่มอีกครา
จากคุณ : ไร้นาม
ขอขอบคุณในภาพสวยด้วยงามนัก
ชวนพิงพักให้พลันหายคลายอ่อนล้า
พอแรงตนจนกำลังกลับคืนมา
แล้วก้าวกล้าเดินมุ่งหน้าหาฝันไป
จากคุณ : ไร้นาม
จุดหมายปลายทางคนดี
มีที่พักพิงอิ่มไว้
หนทางกว้างใหญ่แสนไกล
ก้าวไปก้าวไปเถิดเธอ
หากล้มหยุดพักสักนิด
ครวญคิดจิตมั่นหมั่นเสมอ
จุดหมายไม่ไกลนะเกลอ
เริ่มต้นอย่าเผลอถึงเอง
จากคุณ : รสา รสา
จุดหมายไม่ไกลเกินฝัน
ด้วยตั้งใจมั่นจักถึง
เริ่มต้นควรเลือกทางหนึ่ง
แล้วจึงมุ่งหน้าก้าวไป
หากพลั้งพลาดหลงผิดลง
ปล่อยปลงวางเริ่มต้นใหม่
ชีวิตเรานั้นยังอีกไกล
อย่าท้อใจมีวันใหม่ให้เธอ
จากคุณ : ไร้นาม
Comments