1. กลอน 6
๏ หนอนน้อยน้อยอ้วนท้วนใส
เกิดใหม่ใบเจาะเลาะหม่ำ
ท้องกิ่วหิวบอกออกทำ
กินนำหม่ำเอื่อยเรื่อยมา ๚
2. โคลง 5 พัฒนา
๏ ฝนตกแล้ว..........แดดออก
ฟ้าเปลี่ยนหลอก......ไม่ล้า
สิ่งภายนอก...........ไร้ค่า
เพียงท้องท้า..........หม่ำไว ๚
3. อินทรวิเชียรฉันท์ 11
๏ สัญชาตญาณพา......คณนาสิหายไป
หมดแล้วก็ใบใหม่.......พละไร้มิหยุดลง ๚
4. กาพย์ยานี 11
๏ เพียรเอยหนอนเพียรทาน.......หม่ำอาหารอย่างมั่นคง
กล้อนกัดแทะบรรจง..............เจตจำนงค์มิหลงไป ๚
5. โคลง 4 สุภาพ
๏ คนเห็นหนอนเกลียดด้วย......กินใบ
กำจัดเจ้าทันใด...................ไม่เลี้ยง
ผลาญชีวิตปลิดไป...............สมจิต
สร้างสิทธิ์ให้หนอนเพี้ยง.........หลบหน้าหลีกไป ๚
6. ร่ายสุภาพ
๏ หนอนน้อยหลบหลีกมา......ตั้งตาเพียรหม่ำไป...........คนใจร้ายมิสน
ตัวตนสำคัญกว่า.................คุณค่าคือเติบโต............ไม่โลเลไม่ท้อ
ไม่หยุดเพื่อตัดพ้อ...............ดั่งท้าชะตา ตนเฮย ๚
7. กลอน 7
๏ ถึงจุดหยุดหม่ำเจ้าพลันห่อ
ถักทอดักแด้ดั่งแพรไหม
หลบลี้หนีหายสลายไป
เป็นเพียงกลุ่มใยสายบางบาง ๚
8. โคลงดั้นวิวิธมาลี
๏ วันคืนผันผ่านแล้ว..........แคล้วไป
ใยห่อคลายคลี่กาง...........ออกไว้
กรายปีกร่างพริ้วไหว..........พริ้งเพริศ
งามเลิศเกินสร้างได้..........เกิดมา ๚
9. วสันตดิลกฉันท์ 14
๏ ผีเสื้อก็แย้มวรสล้าง..........ประสะสร้างประจักษ์ตา
เกลียดนั่นสลายมรณะนา.......เพราะมิเห็นมิเป็นหนอน ๚
10. กาพย์ฉบัง 16
๏ คนคัดวัดค่าตาหลอน..........ชังเปลือกเลือกรอน
รักเปลือกเลือกปรับกลับตน ๚
11. กาพย์สุรางคนางค์ 28
๏...................................ชีวิตหนอนเวียน
มั่นคงมิเปลี่ยน....................ใช่เหมือนใจคน
หม่ำเพื่อเติบโต...................เพียรเรื่อยอดทน
สุดท้ายงามจน....................คนต้องเปลี่ยนใจ ๚ะ๛
๏ หนอนน้อยน้อยอ้วนท้วนใส
เกิดใหม่ใบเจาะเลาะหม่ำ
ท้องกิ่วหิวบอกออกทำ
กินนำหม่ำเอื่อยเรื่อยมา ๚
2. โคลง 5 พัฒนา
๏ ฝนตกแล้ว..........แดดออก
ฟ้าเปลี่ยนหลอก......ไม่ล้า
สิ่งภายนอก...........ไร้ค่า
เพียงท้องท้า..........หม่ำไว ๚
3. อินทรวิเชียรฉันท์ 11
๏ สัญชาตญาณพา......คณนาสิหายไป
หมดแล้วก็ใบใหม่.......พละไร้มิหยุดลง ๚
4. กาพย์ยานี 11
๏ เพียรเอยหนอนเพียรทาน.......หม่ำอาหารอย่างมั่นคง
กล้อนกัดแทะบรรจง..............เจตจำนงค์มิหลงไป ๚
5. โคลง 4 สุภาพ
๏ คนเห็นหนอนเกลียดด้วย......กินใบ
กำจัดเจ้าทันใด...................ไม่เลี้ยง
ผลาญชีวิตปลิดไป...............สมจิต
สร้างสิทธิ์ให้หนอนเพี้ยง.........หลบหน้าหลีกไป ๚
6. ร่ายสุภาพ
๏ หนอนน้อยหลบหลีกมา......ตั้งตาเพียรหม่ำไป...........คนใจร้ายมิสน
ตัวตนสำคัญกว่า.................คุณค่าคือเติบโต............ไม่โลเลไม่ท้อ
ไม่หยุดเพื่อตัดพ้อ...............ดั่งท้าชะตา ตนเฮย ๚
7. กลอน 7
๏ ถึงจุดหยุดหม่ำเจ้าพลันห่อ
ถักทอดักแด้ดั่งแพรไหม
หลบลี้หนีหายสลายไป
เป็นเพียงกลุ่มใยสายบางบาง ๚
8. โคลงดั้นวิวิธมาลี
๏ วันคืนผันผ่านแล้ว..........แคล้วไป
ใยห่อคลายคลี่กาง...........ออกไว้
กรายปีกร่างพริ้วไหว..........พริ้งเพริศ
งามเลิศเกินสร้างได้..........เกิดมา ๚
9. วสันตดิลกฉันท์ 14
๏ ผีเสื้อก็แย้มวรสล้าง..........ประสะสร้างประจักษ์ตา
เกลียดนั่นสลายมรณะนา.......เพราะมิเห็นมิเป็นหนอน ๚
10. กาพย์ฉบัง 16
๏ คนคัดวัดค่าตาหลอน..........ชังเปลือกเลือกรอน
รักเปลือกเลือกปรับกลับตน ๚
11. กาพย์สุรางคนางค์ 28
๏...................................ชีวิตหนอนเวียน
มั่นคงมิเปลี่ยน....................ใช่เหมือนใจคน
หม่ำเพื่อเติบโต...................เพียรเรื่อยอดทน
สุดท้ายงามจน....................คนต้องเปลี่ยนใจ ๚ะ๛
Comments