Imagination from the emptiness

  กลับมา เมืองนี้ อีกครา เมืองแมนเชสเตอร์เป็นเมืองที่เคยมาหลายรอบ ทั้งสมัยทำงานวิจัย ทั้งสมัยทำงาน แต่ด้วยความที่มาธุระทุกครั้งแบบ business trip เลยไม่เคยออกไปกิน-เที่ยวนอกเส้นทาง (คือกิน-เที่ยวกับคนที่มาพบตลอด) ปีนี้เลยตัดสินใจมา Manchester อีกครั้งเพราะ หนึ่งอยากมาสนาม Old Trafford เพราะเป็น F.C. Manchester United มานานกว่า 20 ปี และ สองคือเมืองนี้ได้เป็น UNESCO Creative City ด้าน Literature เพื่อหา โรงละคร แห่งความฝัน ดังนั้นจุดหมายแรกที่มาคราวนี้ คือการมาเที่ยวชม Theatre of dreams ดีใจที่ได้เข้าไปชม Museum ประวัติศาสตร์ทำให้ย้อนเวลาถึงสมัยก่อนโดยเฉพาะช่วงปีที่ได้ Triple champs ที่อดหลับอดนอนตามเชียร์ทุกนัดขนาดไปกับการทำงาน นักเตะที่ชอบที่สุดคือ David Beckham (ซึ่งชื่นชมเค้าตั้งแต่สมัยที่เค้าโดนโห่ไปเล่นไปก่อนที่เค้าจะกลับมาดัง – สงสารที่โดนกระแสเกินไปและนับถือที่เค้าสู้ไม่ยอมแพ้และเท่าที่ติดตามคือเค้าเป็นคนที่นิสัยดีระดับหนึ่ง) ดีใจที่ทั้งแมนยู ทั้งเบคแฮม ต่างพิสูจน์ตัวเองได้ เมื่อล้มก็ Rise again (กลับขึ้นมาใหม่ได้) ดั้นด้น ค้นคว้า จนถึงวัน การมาคราวนี้ด้วยความไม่มี Business host

  มรดกโลก อุทยาน ธรรมชาติ อีกที่หนึ่ง ที่ตั้งใจไปเยี่ยมชมในทริปอังกฤษคือ Lake District ที่ได้เป็นอุทยานแห่งชาติ (National Park) จนได้มรดกโลก UNESCO World Heritage หมวดธรรมชาติ (Natural) แม้จะเป็นอุทยานแห่งชาติที่มีรัฐเป็นเจ้าของเพียง 4% และอีก 96% เป็นที่ดินเอกชนหรือองค์กรต่างๆ ที่มาช่วยกันอนุรักษ์ธรรมชาติกันมานานเป็นอย่างดี นโยบายการถือครองที่ดินของอังกฤษแตกต่างจากความเชื่อในประเทศไทยค่อนข้างเยอะ เช่นที่อังกฤษไม่มีดราม่าเรื่องขายที่ดินให้คนต่างชาติถือเป็นการขายชาติแบบที่ไทยดราม่า เพราะที่อังกฤษให้คนต่างประเทศซื้อที่ดินได้เป็นปกติ ที่อังกฤษไม่มีดราม่าเรื่องตัดที่อุทยานแห่งชาติให้นายทุนเอกชนแล้วผิดเพราะที่ดินส่วนใหญ่ในอุทยานแห่งชาติ (ที่ได้มรดกโลกเช่นกัน) ของอังกฤษเค้าก็ให้นายทุนซื้อขายกันพัฒนาเป็นรีสอร์ทได้อยู่แล้วเป็นปกติ แต่ความเป็นระเบียบเรียบร้อยของอุทยานแห่งชาติในอังกฤษนั้นถูกบังคับและกำกับดูแลด้วย กฎ-กติกา ของการอนุรักษ์ธรรมชาติที่ชุมชนให้ความร่วมมือ งามพิลาศ เพราะผู้คน ร่วมรักษา Lake District ที่เที่ยวหลักๆ จะรายล้อมอยู่รอบ Lake Windermere (วิวภาพด้านบนๆ) จะมีหมู่บ้านต่างๆ ที่คน

  ค้นคว้า อ่านตำรา จนมาถึง ด้วยความที่มีหนังสือ UNESCO World Heritage เลยทำให้ชอบอ่านว่าที่ไหนได้มรดกโลก โดยส่วยตัวเป็นคนชอบมรดกโลกแบบที่เป็นทั้งเมือง (มากกว่ามรดกโลกสถานที่ใดสถานที่หนึ่ง) เพราะจะมีเรื่องราวให้ดูเยอะกว่า ส่วนตัวเลยอยากมา Saltaire ที่ได้มรดกโลกในฐานะหมู่บ้านอุตสาหกรรมยุคต้นๆ ของโลก ที่ขึ้นชื่อเรื่อง Well-being ตื่นตะลึง การลงทุน ในวันเก่า การเที่ยวมรดกโลกจะมี 2 แบบ – แบบแรกคือไปแล้วผิดหวังว่าทำไมเล็กกว่าที่คิด อารมณ์ประมาณว่ามีแค่นี้เองก็ได้มรดกโลกแล้วหรือนี่ กับ แบบที่สองคือประทับใจว่ากลายเป็นที่ๆ มีอะไรให้ดูมากกว่าที่คิด ส่วนตัวแล้วเมือง Saltaire นี่เป็นแบบที่ 2 (อาจจะเพราะตอนแรกไม่ได้คาดหวังอะไรมากนักเพราะในยุคปัจจุบันเมืองนี้ก็ยังเป็นเมืองเล็กๆ อยู่) ด้วยพบเห็น การตรึกตรอง เกินคาดเดา สิ่งที่ประทับใจคือ เมืองนี้เติบโตขึ้นมาเพราะมีนักลงทุนที่มีจรรยาบรรณอยากเข้ามาพัฒนาสร้างธุรกิจด้านอุตสาหกรรมให้คนอยากมาอยู่แบบสร้างระบบ Social Welfare อย่างดีให้ด้วย (ที่ได้มรดกโลกเพราะถือว่าสร้างได้แบบ complete) เดินดูก็พบว่ามีการสร้างตั้งแต่ตึกอุตสาหกรรมเองขนาดใหญ่(มาก)ริมแม่น้ำและใช้

  ชีวิต เฉกเช่น ฉากละคร เมือง Bradford เป็นเมืองที่ตอนแรกไม่ได้อยู่ในแผนว่าจะมาพักค้างคืน (กะมาดูแว๊บๆ แบบไปเช้า-เย็นกลับ) สาเหตุที่จะมาเมืองนี้เป็นเพราะ UNESCO ให้เมืองนี้เป็น City of Film และอ่านรีวิวดูส่วนนึงคือเป็นเมืองที่เหมาะกับการถ่ายทำภาพยนต์เลยอยากมาดูหน่อยว่าลักษณะเมืองนี้เป็นเมืองยังไง ตอนแรกกะจะพักที่ Leeds แล้วมาที่นี่เพราะที่ Leeds มีทั้งโรงแรมที่ได้มิชลิน และ ร้านอาหารที่ได้มิชลิน ส่วนที่เมืองนี้ไม่มีอะไรที่ได้รางวัลมิชลินเลย แต่สุดท้ายระหว่างวางแผนก็เห็นภาพรีวิวเมืองนี้แล้วชอบเลยเปลี่ยนใจลองมาพักที่นี่ดู และ ก็ประทับใจโรงแรมที่นี่ราคาไม่แพงและได้ห้องวิวสวยอย่างไม่น่าเชื่อ (ภาพวิวจากหน้าต่างคือตามภาพข้างล่างเห็นหอนาฬีกาที่เค้าเปิดไฟเล่นหลายๆ สีส่องพอดี) ได้เห็นวิวท้องฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนสี และ พอมาพักที่เมืองนี้ก็ได้มีเวลาเดินชมวิวทั้งกลางวันและกลางคืน มีบท แต่ละตอน ดังภาพฝัน Bradford เป็นเมืองที่สวยมาก ยิ่งวันที่ไปถึงช่วงเย็นมีฝนตกพรำๆ และหยุดตกตอนกลางคืน ได้เห็นท้องฟ้าใสๆ และแสงไฟกลางคืนสะท้อนน้ำเหมือนเป็นภาพยามเมืองอื่นมีงานเทศกาล แต่ที่เมืองนี้คือปกติ น่าเสียดายอย่างเดีย