พักกลางวัน...

เวลามีคนถามว่าชอบอังกฤษไหม ปกติแล้วจะบอกว่าไม่ชอบ... ไม่ชอบอาหาร ไม่ชอบสภาพอากาศ ฯลฯ... แต่ถ้าถามว่าแล้วชอบช่วงเวลาที่อยู่อังกฤษไหม... ก็จะขอตอบว่าชอบมากๆ

สิ่งหนึ่งก็คือการ 'พักกลางวัน'...

อาหารที่คณะไม่ว่าจะตอนอยู่ engineering สมัยโท หรือ computer lab สมัยปริญญาเอก ก็คือ แซนด์วิชเย็นๆ แต่สิ่งที่มาทดแทน... ตอนเรียนโท จำได้ว่าจะพากันไปกับฟาราห์และเหยียนชิง (บางทีก็มีโอลอฟ, เคเค, เดวิด, etc) มาจับแก็งค์ยึดโต๊ะ เอาชาฟรีที่คุณแม่บ้านใจดีแล้วก็มาอวดอาหารกล่องกัน (ไม่ยอมกินแซนด์วิช) บางครั้งถ้ามีซุป chicken mushroom ก็จะแย่งกันสั่ง หลายๆ อย่างเกิดขึ้นที่นี่ การชวนกันไปดูคอนเสริต ไปปิกนิค หรือชวนกันไปติวหนังสือ...

ตอนเรียนเอก ย้ายคณะไปตึกใหม่ ไม่มีชาฟรีซะแล้ว แต่ก็มีของเล่นใหม่คือ hot choc ใส่ whipped cream เยอะๆ โรยผง choc & cenamon อร่อยสุดๆ แล้วก็ซุปหลากหลาย ส่วนใหญ่ถ้าไปนั่งกินก็จะจับกลุ่มกันกับเพื่อนร่วม lab คือ สก๊อต ไซม่อน หุ้ยหยุน (บางทีก็มีไซลาส ราน่า) มาหม่ำๆ กัน ก็จะได้คุยกันหลากหลาย ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องทฤษฏีในงานวิจัยที่แต่ละคนทำอยู่มั่ง เรื่องค่านิยม ความเชื่อ ศาสนา การเมือง ชีวิต ฯลฯ ทำให้รู้สึกว่าเราได้รู้จักโลกกว้างขึ้นเรื่อยๆ จากโต๊ะเล็กๆ แห่งนั้น


(ภาพจาก computer laboratory web นะคะไม่ได้ถ่ายเอง)